Από άμβωνος η εξωνημένη διανόηση (Μάζηδες Συρίγοι και λοιποί πολιτικοί συγγενείς) παραπλανά τον λαό παίζοντας κρυφτό με τις λέξεις, την ιστορία και το διεθνές δίκαιο.
Ανακάλυψαν διαφορές (σήμερα!!) μεταξύ κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων και ψευδόμενοι ιστορικά πως ουδείς επί 46 χρόνια αντιστάθηκε στον Τουρκικό επεκτατισμό, καλύπτουν την μειοδοσία της Αγίας Οικογενείας.
Πρωτίστως επί του Διεθνούς Δικαίου.
Όσοι εξ ημών διδαχθήκαμε τον Ρούκουνα γνωρίζουμε από δεκαετιών πως:
Πρόκειται περί μιας φενάκης επειδή κατ’ αυτό και ως έχει στη πράξη αποδειχτεί, δεν υπάρχει ισχύς επιβολής του, ει μη μόνον εκείνη του ισχυρού. Καταδίκασαν και εκτέλεσαν ως γνωστό τους ηγέτες δύο μικρών χωρών. Τον Μιλόσεβιτς και τον Σαντάμ. Ενώ και υπό τη σκέψη ακόμη της σύλληψης του Πούτιν, τους προκαλούνται εγκαύματα τρίτου βαθμού.
Όλα τ’ άλλα είναι τρίχες κατσαρές.
Δευτερευόντως επί του ιστορικού του Τουρκικού επεκτατισμού. Θα υπενθυμίσω αυτό που δόλια αποκρύβεται. Πως το 1987 ο Ανδρέας Παπανδρέου διέταξε τον στόλο σε κατάσταση έξορμου ετοιμότητας επειδή:
Το ερευνητικό Σεισμίκ συνοδευόμενο από Τουρκικά πολεμικά είχε εισέλθει σε αμφισβητούμενα ύδατα.
Στη θέα του Ελληνικού στόλου τα Τουρκικά έκρουσαν σχεδόν πανικόβλητα πρύμνα, με τον αρχηγό του ελληνικού στόλου Δεμέστιχα να δηλώνει δημοσίως και εγγράφως, πως είχε από τον ίδιο τον Αντρέα διαταγή «να βαρέσει πρώτος»!! Δεν μπλόφαρε ο Έλληνας πρωθυπουργός..
Αξίζει εδώ να υπενθυμιστεί ως ιστορικό προηγούμενο, η συμβουλή ενός εκ των απορρήτων του Ελευθέριου Βενιζέλου σε σχέση με τον πολιτικό ψυχισμό της Τουρκικής ηγεσίας. Πως αν στους Τούρκους προβάλλεις τ’ αχαμνά σου θα σου δείξουν τους γλουτούς τους και αντιστρόφως.
Και τώρα τα περί κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων σκόπιμο κυκεώνα.
Πρόκειται για έναν νομικισμό που επιτρέπει στα ισχυρά κράτη την κατά το δοκούν εκμετάλλευσή τους όταν επιδιώκουν την παρουσία τους -- τον διάπλου -- στην περιοχή συμφερόντων τους.
Η Ελληνική εναέρια κυριαρχία επί του Αιγαίου, είναι επί παραδείγματι τα δέκα μίλια, ενώ επί των υδάτων είναι τα έξη, με την υφαλοκρηπίδα να εξισούται μ’ εκείνη της εναέριας. Περιπλοκή όχι εξ αιτίας του πλέγματος των νησιών μας, αλλά της ασφαλούς διέλευσης των πολεμικών των υπερδυνάμεων σε περίπτωση μιας μεταξύ τους ή δια αντιπροσώπων σύγκρουση. Πέραν έτσι της κυριαρχίας ισχύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα!!
Ποια η διαφορά;
Ότι επί της κυριαρχίας μπορεί οιαδήποτε στιγμή το διερχόμενο πλοίο να ελεγχθεί, είτε με την συγκατάθεση είτε όχι, από τις αρχές που ασκούν την κυριαρχία, ενώ επί των κυριαρχικών δικαιωμάτων, που εκτείνεται ως τα 15 μίλια, απαιτείται η συναίνεση του πλοιάρχου!!
Ενδιαμέσως υφίσταται από ετών και παρανόμως κατά το διεθνές δίκαιο η εν δυνάμει η απειλή του Casus Belli, έως ότου συμμορφωθούμε προς τας Τουρκικάς υποδείξεις.
Νομικίστικοι γρίφοι, που μ’ έναν τρόπο λύνονται. Εκείνον του Γόρδιου δεσμού υπό την αιχμαλωσία του οποίου, έχει δια της υπογραφής της και άνευ όρων η δεξιά υποταχθεί στη Δύση.
Η κυβέρνηση της μειοδοσίας έχει επομένως να διαλέξει, ανάμεσα στην ρήξη (πόλεμο) και την ατίμωση. Διάλεξε όπως στην Κύπρο την ατίμωση με τις αλλεπάλληλες υποχωρήσεις της στις Αμερικανικές βάσεις . Αλλά θα έχει και πόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου