Τέσσερις δικες έγιναν για τον εμπρησμό της Μαρφίν. Με τον Βγενόπουλο την τύχη του οποίου άπαντες γνωρίζουμε (;) να μην έχει ποτέ τεθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου ως ηθικού αυτουργού.
Γιατί αυτός και διευθυντικά στελέχη του υποχρέωσαν το προσωπικό που εν τέλει απανθρακώθηκε να υπερασπιστούν την φωλιά της θεσμοθετημένης τοκογλυφίας όταν:
Στους δρόμους της φωτιάς (Πανεπιστημίου Σταδίου ) πορεύονταν εξεγερμένοι και εν βρασμώ ψυχής πλέον των δύο εκατομμυρίων Αθηναίων κατά της δανειακής σύμβασης που επιβεβαίωσε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος κοινωνικού θανάτου από τα Μέτρα Σπράου της Σημιτομαϊμούς .
Δεκατέσσερα χρόνια παρήλθαν από εκείνη την αποφράδα ημέρα (5 Μαΐου του 2010) και οι μόνοι-- που έστω καταδικάστηκαν με ποινές που προκαλούσαν το περί δικαίου αίσθημα για την επιείκιά τους-- ήταν κάποια από τα στελέχη για:
φόνο εξ αμελείας τριών υπαλλήλων, τις σωματικές βλάβες άλλων 21 υπαλλήλων και για πολλαπλές παραλείψεις στα μέτρα πυρασφάλειας και στην εκπαίδευση του προσωπικού.
Με τον εν ονόματι και ισοβαρή του Κοσκωτά Βγενόπουλο ν' απολαμβάνει της χλιδάτης ζωής του το προϊόν της θεσμοθετημένης ληστείας δια της τράπεζάς του.
Οι ερινύες που θα τον συνοδεύουν πάντα νεκρό ή ζωντανό θα φέρουν τα πρόσωπα τριών εργαζομένων.
Τα εξής:
Αγγελική Παπαθανασοπούλου (32 ετών-έγκυος 4 μηνών), ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης (36 ετών) και η Παρασκευή Ζούλια (35 ετών).
Στην κόλαση παλιόπ$&στ@ κι ακόμη παραπέρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου