Όταν η απουσία απάντησης στην αιωρούμενη απειλή της νέας λεηλασίας είναι το «γιατί σ' εμένα», (οι πλειστηριασμοί) δεν ανακουφίζεται με το «κοιμήσου εσύ κι η τύχη σου δουλεύει»..
Ή όταν το «γιατί σ' εμένα» μετασχηματίζεται σε οιμωγή της κατρακύλας –«γιατί θεέ μου»– και ο απορημένος θρήνος της απώλειας των πολιτισμικά κεκτημένων, μετεξελίσσεται στο —«γιατί αυτό σε μένα θεέ μου»;
Τότε στην κοινωνία του σύγχρονου κανιβαλισμού εξ αιτίας της οικονομικής δικτατορίας, όπου η δεισιδαιμονία εκτοπίζει την έλλογη συνεννόηση και ο παράλογος φόβος επικρατεί, η καθεστωτική απάντηση είναι: «γιατί έτσι» είναι η νέα κανονικότητα..
Που είναι τόσο βροντώδες και πρωτόγονο ώστε να επιβάλλεται ως κανόνας και τιμωρία.. Κάτι σαν τους ψηφισθέντες νόμους της σύγχρονης γενοκτονίας των λαών..
«Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί μαζί σου για να συμβεί», έγραψε κάποτε ο Κοέλιο με τον Καζατζάκη να το συμπληρώνει μάλλον εσφαλμένα ως εξής:
Αν δεν έχεις επιτύχει τους στόχους και τις επιθυμίες σου τότε πάει να πει πως δεν τις ήθελες πάρα πολύ..
Άρα προσωπική αποτυχία, που ψεκάζει η δεξιά τον λαό για ν' απαλλαγεί των ενοχών της.
Για να καταντήσει σε ένα σύνθημα αντεστραμμένης μοιρολατρίας, στο οποίο μέσα σε πνίγουν οι ερινύες, της ..ατομικής ευθύνης, για να το συνοδεύσεις από το δυσιδαιμονικό ""γαμώ την ατυχία μου"".
Ένα τσουνάμι που παρασύρει τον μισοπνιγμένο κι αυτός, γαμώ την ατυχία του, όντας καραφλός δεν μπορεί να πιαστεί ούτε απ’ τα μαλλιά του.. .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου