ΕΠΊ ΣΚΟΠΟΝ Ο ΛΑΟΣ

 

ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙ.. ΣΚΟΠΟΥ ΗΛΙΘΙΕΣ Ή ΔΟΛΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ..--ΤΙ ΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ ΣΥΝΕΒΗ ; --ΑΠΛΩΣ ΞΕΧΩΡΙΣΕ Η ΗΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΑΡΙ.. ΠΟΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΠΛΕ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ.. ΑΛΛΑ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΙΚΟΥ ΓΚΡΙ.. ... 

 

 

 

Όποιος ακόμη τρέφει τις αυταπάτες του κυρίαρχου λαού ή του λίκνου της δημοκρατίας, ή υποδύεται ή είναι αφελής. Δεκατρία χρόνια μνημονιακής αγριότητας στο τρομακτικό βασίλειο της εμπορευματοποίησης των πάντων, επαρκούσαν για να διαιρεθεί ο λαός σε φατρίες με την χώρα να  βρίσκεται εντός του παγκοσμιοποιημένου κτήνους. Συνέπεια τούτων είναι να οδηγηθεί στη φυσική επιλογή ο μέσος εκλογέας. Γιατί;

 Επειδή εξαντλήθηκε η επικατάρατος ιστορική μορφή ενός ανθρώπινου κόσμου με θεό του τον οργανωτισμό, την εκκλησία του, την οικογένεια, δόγμα του την αφοσίωση/νομιμότητα, βωμό του τον κουμπαρά, οδικό του χάρτη την υπακοή, ερωτικό του ευαγγέλιο την γονιμοποιητική τυποποίηση.  

Δεν αρέσκεται στους «σφιχτόκωλους» ο μοντέρνος καπιταλισμός!

 Παρά τούτα η ανεκδιήγητη διαφορά μεταξύ της δεξιάς και της αριστερής ροζ φενάκης, που θα τον εξυπηρετούσε επαρκέστερα είναι γεγονός. Μόνο που αφ' ενός  δεν προέκυψε εκ του μηδενός και αφ’ ετέρου: 

Καταδεικνύει τα οικονομικά σύνορα μεταξύ των εξαθλιωμένων, της ελίτ και των ακροβατούντων δίχως δίχτυ ασφαλείας στα όρια της κατολίσθησης, με τους τελευταίους : Να πείστηκαν πως μόνο η δεξιά είναι ο φύλακας άγγελος των πενιχρών καταθέσεών τους στο τραπεζοπιστωτικό σύστημα της λεηλασίας. 

Εκλογική κινούμενη άμμος έτσι, αλλά και βασικός ρυθμιστής αυτού του ακατανόητου μετεκλογικού φαντάσματος, ήταν το «εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΗΚ (Πανελλήνιο Σημιτικό Κίνημα) το οποίο κατά το παρελθόν συντασσόταν με τις απόψεις του Εφιάλτη αριθμός 1, που τα φρικώδη νομοθετήματά του (θυμηθείτε τον Σπράο) υπεράσπιζε δημοσίως. 

Το σημειώνω για όσους πάσχουν από το σύνδρομο μιας μνήμης ιχθύος. 

Πρόκειται γι αυτό το εκλογικό σώμα που «ανησύχησε» για την τύχη των καταθέσεών του παρά το ότι: ο αρχηγός ενός κόμματος πολιτικού σούπερ μάρκετ, ο Τσίπρας, δεν τους έδωσε το παραμικρό έρεισμα αμφισβήτησης της υποτελούς πολιτικής του. Τόσο έναντι του ΝΑΤΟ όσο και έναντι του Ευρωενωσιακού χαμαιτυπείου. 

Οι θολές διακηρύξεις του περί  του ιδιωτικού,την  αποστασιοποιημένη «πολιτική», του  «προσωπικού χώρου», των «δικαιωμάτων», του «ελεύθερου χρόνου», της «ευέλικτης καριέρας», της «απόλαυσης», που θα υποκαταστούσαν: την περίκλειστη φαμίλια, την πελατειακή κομματική εξάρτηση,τα εν οίκω μη εν δήμω, το κύρος του νόμου, το πρόγραμμα κοινωνικής παρουσίας, τα μυστικά της κρεβατοκάμαρας, τη σταδιοδρομία, το ευ ζην δεν έπεισαν κανέναν.

Μετακινήθηκε έτσι αυτό το μπλοκ προς τους δεξιούς σεκιουριτάδες των όποιων άυλων ή υλικών αποταμιεύσεών του. Αλλά και πάλι δεν θα ήταν επαρκές στη διαμόρφωση του ανατριχιαστικού αποτελέσματος αν : 

Δεν απείχαν εκκωφαντικά οι συνειδητοποιημένοι πολίτες της αριστεράς και εκείνοι που διατηρούν τις ψευδαισθήσεις νεκρανάστασης του παλαιού ΠΑΣΟΚ, ιδρυτής του οποίου υπήρξε ο Ανδρέας Παπανδρέου και φυσικά όχι ο γιδοβοσκός που σφετερίζεται τον τίτλο..

Πρόκειται για τις γόνιμες κοινωνικές ρίζες που το κόμμα του Αντρέα είχε σπείρει βαθιά απ’ άκρου σ’ άκρου του τόπου. Μη βρίσκοντας αυτές άλλη διέξοδο του μονοψήφιου πολιτικού τους νεκροταφείου, κάρπισαν για να εξέλθουν με διψήφιο νούμερο ξανά. Διαπίστωσαν δηλαδή οι απογοητευμένοι από τον Σύριζα Παλαιοπασόκοι , πως αν και η μίμηση είναι η ειλικρινέστερη μορφή κολακείας, στη πολιτική αποδεικνύεται στείρα. 

Στην αποψίλωση του Σύριζα συνήργησε το δίχως άλλο και το ΚΚΕ επί του οποίου επανέκαμψε το όποιο ποσοστό του ανήκε, αλλά καλά θα κάνει στη θεία μανία του περισυλλογής ψήφων, να μην είναι υπερήφανο για τη πολιτική του συγκομιδή, εν μέσω ενός κοινωνικού ερειπιώνα. 

Στην καταβαράθρωσή του, φυσικά και ευθύνεται ο ίδιος ο Σύριζα, ο οποίος: 

Από γένεσής του νοσεί εξ αιτίας της κρίσης πολιτικής ταυτότητας. 

Η πολιτική του δράση υπήρξε εμφανώς ανισόρροπη τόσο που άπαντες οι συνειδητοποιημένοι της αριστεράς, διερωτόνταν κατά ποιο τρόπο διατηρείτο στο σχοινί της πολιτικής ακροβασίας.. Στο έπεφτε δεν έπεφτε μεταξύ της... πεφωτισμένης δεξιάς και της γιαλαντζί αριστεράς ήταν, ώσπου εν τέλει κρατήθηκε με την καθοριστική επέμβαση της πρώτης. 

Οι ψηφοφόροι όμως αυτοί δεν είναι από εκείνους που ανέχονται τις συγκεκριμένες οβιδιακές μετακινήσεις και κυρίως δεν τις συγχωρούν. Είναι αυτοί που δεν μάσησαν στα ψευδοχειραφετικά κλισέ της παρούσας ολιγαρχικής εποχής.. 

Ε, αυτοί είναι που συγκρότησαν το ισχυρότερο ποσοστό της συντριπτικής αποχής επιλέγοντας την απομυθοποίηση των εκλογών με ένα καπουτσίνο.. Για να στείλουν όλους εμάς στη Μητσοτακική άβυσσο..Που σας βεβαιώ θα είναι μακρά..