11η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ: ΠΛΗΣΙΣΤΙΑ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ

 Ανωνύμου του Έλληνος

 

Πέρασαν κιόλας 20 χρονια από την μέγιστη γεωπολιτική προβοκάτσια από κτίσεως κόσμου. Όχι μόνο, που η ζωή φεύγει γρήγορα, αλλά κυρίως, ότι  η οργιώδης επιτάχυνση, που δίνει ο άθλιος, φρικτός Καπιταλισμός στην ροή της ανθρωπότητας φέρνει σε απόσταση αναπνοής την ολοκληρωτική της καταστροφή.

 

 Ουδέν κακόν αμιγές καλού! Σίγουρα θα βγει νέα ζωή, αλλά είναι εκτός θέματος! Δυο δεκαετίες αφότου ο Αμερικάνικος Ιμπεριαλισμός (ένα μέρος του συστήματος εξουσίας του) έστησε το γκρέμισμα των πύργων του Μανχάταν, να δρομολογήσει παγκόσμιο μπαμπούλα της τρομοκρατίας, στην αγωνιώδη προσπάθεια μετά την πτώση του Σοσιαλισμού να εφεύρει αξιόμαχο αντίπαλο δέος, ώστε να στραγγίζει, να δένει χειροπόδαρα τους όχλους-λαούς της υφηλίου. Όποια  ιδεολογία πρεσβεύετε,  ό,τι απόχρωση και να γουστάρετε μόνο αναλογιστείτε: Πόσο αίμα έχυσαν οι φονιάδες  λαών Αμερικάνοι και εν γένει οι Δυτικές μαριονέτες τους στον βωμό-πρόσχημα της τρομοκρατίας με την μέγιστη προβοκάτσια της Σεπτεμβρίου 2001;

  Για νεώτερους αναγνώστες το ξαναλέμε: Συμπτωματικά, με το ξέσπασμα των γεγονότων η εκπομπή «Μουσικό Σεργιάνι» ήταν στον αέρα της «Φωνής της Ελλάδας» της Ε.Ρ.Τ. με αποδέκτες και απόδημους στις Η.Π.Α. Από την πρώτη στιγμή εκφράσαμε υποψίες και μετά 2-3 μέρες πήραμε την ανωτέρω θέση ανοικτά, χωρίς περιστροφές από δημόσια μικρόφωνα. Μόνο κρατική είναι η τρομοκρατία! Μέγα, πλην τραγικό καλαμπούρι οι βαρύγδουπες, τάχα εμπεριστατωμένες «αποψάρες» παπαγάλων του Καπιταλισμού ότι σκληροί, ιδιόρρυθμοι,  αγωνιστές του γλυκού νερού παίρνουν την… επανάσταση στα χέρια σκοτώνοντας αδιακρίτως όποιον τύχει, βάζουν μπόμπες, για την όποια πίστη ανατινάζονται. Όχι ότι δεν υπάρχουν τέτοια φρούτα, αλλά μέχρι το 1990  ο Καπιταλισμός τ’ αντιμετώπιζε αλλιώς, ενώ μετά, τα πριμοδοτεί, τα χρηματοδοτεί, τα εξοπλίζει, τελικά τα δημιουργεί και τα στρατολογεί για τα ματωμένα του παιχνίδια, ανεξάρτητα αν και πόσο το συνειδητοποιούν οι σε αυτά εγκλωβισμένοι, που φυσικά και δεν είναι αθώοι ή αφελείς! Ίσα-ίσα, όπως δείχνουν το Αφγανιστάν, οι Ταλιμπάν και το ISIS (Ισλαμικό Κράτος), αυτά και άλλα made in U.S.A.!

   Δεν καταλαβαίνουμε, όχι την σημασία των αφιερωμάτων, που κάνουν (όλα ίδια, πτωματολογία!) εγχώρια, διεθνή Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης (Μ.Μ.Ε.) και λοιπά βοθροκάναλα. Αυτά διεκπεραιώνουν  εντεταλμένη δουλειά από τα αφεντικά! Δεν εννοούμε την παγκόσμια ηλιθιότητα, να κάθονται οι όχλοι-λαοί και να χαζεύουν μετά από 2 δεκαετίες, μετά από τόσες εκατόμβες, να κατεβάζουν αμάσητο κουτόχορτο, που σερβίρουν αφειδώς ματωμένα χέρια του πανάθλιου συστήματος, που χωρίς αντίπαλο στην παγκόσμια σκηνή τρώει τις σάρκες του μαζί με την μάνα Φύση! Εξοργίζει τα μάλα ο επί γης ταξικός μαζικός λήθαργος ότι ουδείς ξεσηκώνεται. Περιμένουν την «μοίρα» τους καρτερικά χαρωπά βολεμένοι στον ψηφιακό βάλτο του επελαύνοντος πιθήκου. Επαναλαμβάνουμε ότι εκ του αποτελέσματος τα πάντα κρίνονται! Και η πιο αγαθή πρόθεση μπορεί εφιάλτης να γενεί,  πολύ περισσότερο, που φρικτά βασανιζόμαστε από την πιο διεστραμμένη κι απάνθρωπη εξουσία. Τί λένε τα φρικτά στοιχεία; Ποια τ’ αποτελέσματα της σικέ μάχης κατά της…  τρομοκρατίας;

O αμερικάνικος ιμπεριαλισμός σπέρνει, λοιπόν, απλόχερα τον θάνατο 20 συναπτά έτη. Δολοφονεί ανθρώπους. Διαλύει χώρες. Παντού τρόμος και καταστροφή, για… την δημοκρατία, την… ανοικτή κοινωνία, για το δικό μας καλό κι όχι για το μέγιστο  πολιτικό και κοινωνικό κέρδος των μονοπωλίων! Στην πραγματικότητα πουλάνε όπλα στο όνομα  του θανάτου μοιράζοντας παχυλά μερίσματα στους μετόχους.  Στις 2 δεκαετίες, που έχουν περάσει από την 11η Σεπτεμβρίου, ο περιβόητος πόλεμος κατά της «τρομοκρατίας» είχε απ’ όλα, εισβολές στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και άλλες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή και την Ασία.

  Πρωτοφανής τραγωδία οι απώλειες, κυρίως σε παιδιά κι άλλους αμάχους. Όπως σχολιάζει το gzeromedia ο «αντιτρομοκρατικός» πόλεμος των ΗΠΑ είχε έως τώρα σχεδόν ένα εκατομμύριου νεκρούς και 38 εκατομμύρια πρόσφυγες ή εσωτερικά εκτοπισμένους. Η αμερικανική κυβέρνηση ξόδεψε το εκπληκτικό ποσό των 8 τρισεκατομμυρίων   δολαρίων(!!!) για τον δήθεν  παγκόσμιο πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας». Και τί άραγε προσδοκά η ανθρωπότητα, ιδίως η σύμπασα μέρα και νύχτα  αυνανιζόμενη στις οθόνες νεολαία από αυτήν την αιματοχυσία της ειρήνης;-αναρωτιέται ο ρομαντικός πλην  ηττημένος επαναστάτης. Μα τον Πατέρα Πάντων Πόλεμο, που όλοι ανεξαιρέτως κοπιάζουμε, δυστυχώς, να φέρουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε. Κι αν συνεχίσουμε στον ολέθριο καπιταλιστικό δρόμο, θα είναι τουλάχιστον της γης η λύτρωση! Με ή χωρίς ανθρώπους (πιθήκους ψηφιακούς), όπως πάμε πλησίστια στα βράχια…