Ο άνθρωπος δεν τραγουδούσε ερμήνευε. Ερμήνευε θεατρικά. Μοναδικός στο είδος. Έδινε φως χρώμα και ψυχή στα κομμάτια που διαπραγματεύτηκε. Ακόμη και όταν αυτά ήταν άψυχα και άνευρα. Γιατ’ είχε ο ίδιος ψυχή. Ήταν αρσενικό γνήσιο παλιάς κοπής. Τον θυμάμαι δίπλα μας , εμού και του Τσοβόλα, στο παράθυρο του Αρείου Πάγου και εμπρός σε ένα πλήθος --πλήρους πάθους— που μετά από δημόσια κλήση μου τη προηγουμένη, είχε συγκεντρωθεί και καταλάβει την Αλεξάνδρας, για να υπερασπιστεί τον Δημήτρη, να τον συγχαίρει ενώπιον των καμερών τονίζοντας: «Μπράβο Δημήτρη είσαι αρσενικό, ελάχιστοι έχουν τα κότσια να σταθούν όρθιοι όπως εσύ.» Και πότε; Όταν ακόμη και μεγαλοστελέχη του τότε κόμματος και σήμερα αποκόμματος, κρύβονταν κάτω από τα φουστάνια των συζύγων τους ή τις σκιές των τηλεοπτικών πλατώ εμπρός στη σκευωρία που είχε στήσει ο εφιάλτης. Ούριος άνεμος στα πανιά σου Τόλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου