Αρχικά ένας εκ των αδελφικών μου φίλων, (από δεκαπεντάχρονα ενώσαμε το αίμα μας σαν τους ινδιάνους) διεθνούς καταξίωσης μουσουργός και δάσκαλος πανεπιστημιακού επιπέδου, χαροπαλεύει εδώ και τρεις μήνες με τον γαμημένο τον καρκίνο – ναι αυτόν που θερίζει τα τρία πέμπτα κάθε οικογένειας αλλά το καθεστωτικό δάχτυλο σου δείχνει τον κορωναϊό—και η ηρωίδα γυναίκα του (εγώ τους είχα προξενέψει) προστατεύοντάς με μου απαγορεύει να έρθω φάτσα κάρτα μαζί του. Ξέρει πως κινδυνεύει άμεσα και η δική μου ζωή γιατί το έμφραγμα θα βγει από τη τσέπη της καρδιάς.
Έναν καρκίνο που μου τον αποσιωπούσαν κι όταν το έμαθα έτσι οξύθυμος καθώς είμαι έβγαλα νύχια και δόντια δηλώνοντάς τους πως μόλις και αν σταθεί όρθιος θα του σπάσω εγώ το κεφάλι.
Και δεν είναι πως τους συνδράμω είτε μου το ζητήσουν είτε όχι, είναι πως η ψυχική μου ισορροπία έχει διαταραχτεί τόσο που χθες από τύχη δεν έσπασα στο ξύλο έναν μαλάκα έξω από το φαρμακείο της γειτονιάς στη παρατήρησή του γιατί δεν φοράω μάσκα.
Σαράντα δεν θα τον έπαιρναν από τα χέρια μου.
Ρωτήστε φίλους και συναδέλφους και ειδικά τον Σαπρανίδη (αλλά και πασίγνωστη παρουσιάστρια όταν κατά την βρεφονηπιακή επαγγελματική μας ηλικία στον Ρίζο την είχαν περικυκλώσει στο Σύνταγμα για της κάνουν προσηλυτισμό κάτι φασισταριά σε ομιλία του Ζίγδη) και θα σας το πιστοποιήσουν περιγράφοντάς με σε σκηνές απίστευτου κάλλους. Το τραμπούκος όταν συμβαίνουν αυτά είναι ευγενής προσφώνησή μου.
Και ως να μην μου επαρκούσε αυτό ήρθε αξημέρωτα στο καπάκι η θέα του μικρότερού μου γιου ,του Έκτορα, αναίσθητου από μέθη στο πεζοδρόμιο που εξ αιτίας της αστρικής αγάπης προς τον μόλις θανόντα παππού του, κατανάλωσε όλο τον Βόλγα σε βότκα κι έτρεχα για πλύσεις στομάχου ενός μόλις έξορμου (20 ετών ) στη ζωή φοιτητή..
Και βεβαίως του έκανα κόλαση τη ζωή στο σπίτι μόλις συνήλθε με τη μάνα του ευτυχώς σύμμαχό μου.
Ναι ρε είμαι κακούργος γιατί τ’ αγόρια πλην της μητρός τους δεν αναγνωρίζουν συγγενικές σχέσεις πρώτου βαθμού και ειδικά ως προς τον πατέρα παραδέχονται σαν τα’ άλογα αποκλειστικά αρχηγό.
Δεν είμαι υπέρμαχος των βιομηχανοποιημένων ανθρώπων της ψυχογραφικής αμερικανοκλανιάς. Πρώτον γιατί στις Μεσογειακές χώρες οι λαοί οικοδομούν φιλίες έτσι ώστε να μην έχουν χρεία ψυχολόγων και δεύτερον επειδή αρνούμαι έννοιες όπως η ψυχολογία κι΄άλλες αστρικές μαλακίες που παραπέμπουν σε μεταφυσικές δοξασίες για τη χειραγώγηση των λαών. Μόνον η ψυχιατρική είναι επιστήμη.
Έτσι έχτισα τρεις επιτυχημένους επιστήμονες χρήσιμους στη κοινωνία.
Ταυτοχρόνως είχα εισέλθει στου Γεννηματά για την 24ωρη νοσηλεία μου – ξέρετε ο καρκίνος δεν είδε τον κορωναϊό του πρώτου παγκόσμιου βιοχημικού πολέμου και φωνάζοντας τρεχάτε ποδαράκια μου να μην σας χέσει ο κώλος εξαφανίστηκε τρομαγμένος!!
Θερίζει οικογένειες.
Δηλητήρια εισέρχονται στις φλέβες μου με συνέπειες ανείπωτες που οι γιατροί – όσοι μας ξόμειναν εδώ και δεν εξοστρακίστηκαν από τα ανδρείκελα της αποικίας χρέους—δίνουν μάχες εξαντλητικές. Σχεδόν διαλύθηκα.
Έτσι σήμερα το πρωί κατέφτασε στο Χαλάνδρι η ομάδα της ανυπότακτης δημοσιογραφικής αλητείας και θα στήσουν προς τιμή μου τσιπουροπάρτη ν’ ανασάνω.. Αν δεν έχω γίνει ντίρλα θα συναντηθούμε από το μεσημέρι και μετά. Και φυσικά αν δεν βρεθεί κανένας μαλάκας και μου μιλήσει προστακτικά για μάσκα και τον στείλω άναυλα σε κανένα νοσοκομείο. Χαιρετώ σας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου