υπό το σύνθημα της ατομικής ευθύνης κρατά ψηλά τη σημαία του αγώνα για μια έγκυρη και ελεύθερη δημοσιογραφία. Για ν αποδείξει πως δεν είναι όλοι αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι. Σημαιοφόρος όμως δίχως παραστάτες..
Η ΕΣΗΕΑ που δέκα χρόνια τώρα βγάζει τον σκασμό απέναντι σε μια ισοπεδωτική λεηλασία συνθηκων και όρων εργασίας και φυσικά των ταμείων μας καταφεύγει δια της σιωπής της σ’ έναν προκλητικό δημοσιογραφικό καθωσπρεπισμό. Κουβέντα δεν ακούγεται γι αυτό το κορίτσι. Άκρα του τάφου σιωπή.
Λες και η Μαρίνα ξύπνησε ένα πρωί και είπε θα κατασκηνώσω επί της οδού Ακαδημίας 20 πλάι στη πιάτσα της Βουκουρεστίου με τις τραβεστί και τις πουτάνες για να ζήσει τον επαγγελματικό Ζάλογγό της.
Μόνο που αυτό το κτήριο εκεί υψώθηκε από τα όνειρα συναδέλφων για μια αξιοπρεπή ζωή και δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Ιδιοκτήτες είμαστε όλοι συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων που τα σήκωσαν σε έξη ορόφους διεκδικώντας αυτό που ο λαός απαιτ4εί: Αχειραγώγητη ενημέρωση.
Η προστασία της συναδέλφου επομένως -- που το ΔΣ της έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα--, δεν είναι απλώς μια ακόμη διαχειριστική πράξη μα ιερό καθήκον. Αλλά τι γράφω και για ποιους. Είναι σαν υποχρεώνω έναν Ευρωπαίο να παρακολουθήσει Κινέζικη όπερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου