Από τη μια οι «τέσσερις τσιγκούνηδες» (Δανία Ολλανδία Αυστρία Σουηδία) κι από την άλλη οι ανοιχτοχέρηδες 23. Ποια είναι η κοινή τους συνισταμένη παρά τις επί των εντυπώσεων διαφωνίες; Ποιος θα ξάσει το μαλλί.
Τι δηλαδή ακριβώς λένε;
«Πως δεν υφίσταται η έννοια των νέων ή φρέσκων χρημάτων» (περί της συνδρομής επί των μελών στην αντιμετώπιση των συνεπειών του κορωναϊού αναφέρονται) γιατί έτσι κι αλλιώς τα «χρήματα που θα δαπανηθούν τώρα θα πρέπει να κερδηθούν και να αποπληρωθούν από τους φορολογούμενους!»
Και να το σπάσουμε σε δεκάρες.
Οι μάγκες αυτοί λένε πως η ευρωπαϊκή βοήθεια, που θα χρηματοδοτήσει μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων στην κρίση, θα πρέπει να αποτελείται κυρίως από δάνεια και όχι από επιχορηγήσεις, ώστε κάθε χώρα να έχει πρόσβαση με τον «κουμπαρά» της και η επιστροφή των χρημάτων στα ευρωπαϊκά ταμεία να είναι ευκολότερα απαιτητή από όσους δανειστούν.
Με τους άλλους, δηλαδή τις χώρες που έχουν πληγεί από την υγειονομική κρίση βαθιά, να διαφωνούν απλά ως προς την αναλογία των επιδοτήσεων και των δανείων, προβάλλοντας μια διαφορετική αναλογία. Για να έχουν τα μούτρα να παρουσιαστούν στο πόπολό τους η κάθε μια δίχως αυτό να τους πάρει με τις πέτρες.
Συμπέρασμα :
Συμφωνούν στο πού θα πάνε τα χρήματα (στα μονοπώλια) και ποιος θα τα πληρώσει (ο λαός), διαφωνούν όμως στη μορφή που θα έχουν τα κονδύλια και στη μοιρασιά της λείας. Πρόκειται για τον ορισμό του λαϊκισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου