ΑΚΟΥΣΕ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΕ

 Προσέχουμε που βάζουμε την ψήφο, την υπογραφή, το τσουτσούνι και την παρουσία μας..

Αφορμής δοθείσης του συγχρωτισμού Δημητρακόπουλου Χίου θα σας διηγηθώ μια πολιτική ιστορία. Είναι η αποφράς ημέρα κατά την οποία στο συνέδριο του Πασόκ 1996 εξελέγη η Σημιτομαϊμού του ευχαριστώ τους Αμερικανούς. 




Εκτός της αιθούσης στέκομαι και συζητώ
τις εξελίξεις με τους Γιάννη Καψή –ουδεμία σχέση με τους γιους του—και Στέφανο Τζουμάκα. Οι συνδικάλες και οι αγροτοπατέρες που πρόφεραν Σημίτης και κολλούσε το στόμα τους, προσέχουν με θρησκευτική ευλάβεια αυτό το ιερό τέρας της πολιτικής τον Μιχάλη τον Χαραλαμπίδη που βρισκόταν στο βήμα. Ούτε ψίθυρος δεν ακουγόταν. 


Και ξαφνικά περνά εμπρός μας ο Λαλιώτης και μεταξύ αστείου και σοβαρού, επισημαίνει στους συνομιλητές μου να προσέχουν με ποιο δημοσιογράφο μιλούν. Αρπάζεται ο Καψής και του απαντά με νόημα να προσέχεις εσύ σε ποια σαλόνια περιφέρεσαι με τον Στέφανο να ρίχνει ακόμη μια σφυριά. 


«Ασε ρε Κώστα, στον ευγένιο και τα δόντια να του βγάλεις λέξη δεν θα του πάρεις να προσέχεις τους δικούς σου που τα ξερνάνε όλα μόλις βγάλουν δόντια» και εννοούσε τις κολλεγιές με τον Τράγκα. 


Τι είχε προηγηθεί; Μερικά χρόνια πριν είχαμε συναντηθεί κάποιοι του πολιτικού και του κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ με τον τότε πρόεδρο της Βουλής Τσαλδάρη. Αυτού του τύπου οι συνεντεύξεις είχαν --δεν ξέρω αν εξακολουθούν- δύο σκέλη. Ta on camera και τα off camera. Τα μπρος και πίσω δηλαδή. 


Όσα λέγονταν εμπρός είναι αυτές οι αδολεσχίες που ακούτε από τα δελτία ειδήσεων. Οι γνωστές παπάρες. Με το που ολοκληρώνονται τα ανακοινώσιμα ο συνεντευξιαζόμενος δίνει σήμα για να κλείσουν κάμερες και μαγνητόφωνα, γιατί όσα ειπωθούν – δεν έχουν απαραίτητα υψηλό ειδικό βάρος-- στη συνέχεια, θ αποδοθούν σε ..κύκλους. Και οι έμπειροι δημοσιογράφοι συμμορφώνονταν γιατί απ’ αυτά θα μπορούσαν να εξαχθούν ειδήσεις. 


Ένας δεν συμμορφώθηκε και ήταν και δικός τους. Ο Τράγκας. Και την άλλη μέρα το πρωί από το ραδιοφωνικό του πρόγραμμα άκουσε όλη η Ελλάδα έκπληκτη τον Τσαλδάρη να μπινελικώνει σκληρά πεζοδρομιακά τον τότε πρωθυπουργό Μητσοτάκη! 


Έμεινα ενεός!! Όχι γιατί το μπινελίκι είχε κάποια πολιτική αξία ή θα παρήγαγε ειδήσεις για τις ζωές του λαού. Οι προσωπικές διαφορές μεταξύ των δύο ανδρών ήταν σε μας γνωστές. Ήταν γιατί συνέβη το αναμενόμενο. 


Κόπηκαν όλα τα off camera από το έντρομο πολιτικό προσωπικό και στη συνεχεια οι συνεντεύεις ουσίας παρέχονταν με το σταγονόμετρο και κατ΄ επιλογή. 


Κατάλαβες Δημητρακόπουλε ; Προσέχουμε που βάζουμε τη ψήφο, την υπογραφή, το τσουτσούνι και τη παρουσία μας.