Όλα μαζί.. Σαν καταραμένοι.. Βάρυνε το κλίμα.. Σκοτείνιασε καταμεσήμερο ο ορίζοντας.. Πλακώθηκε η καρδιά με την ανάσα να έχει κοντύνει. Θάναι το οξυγόνο της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης που λείπει.. Κι είναι κι από τους ανιόντες, τον παππού και τη γιαγιά, που στέρεψε το παραμύθι. Χάθηκε ως δια μαγείας το βασιλόπουλο κι έσβησε η πριγκίπισσα. Στο νού τους πια η δίκαιη μοιρασιά της σύνταξης στα εγγόνια τους.. Κάτι ψιλά είναι.. Πιο ψιλά κι από τα ρέστα μιας αγάπης που αργοπεθαίνει στο διπλό κρεβάτι. Όμως όχι. Όχι.. Η τελευταία μας ελπίδα είναι.. Σώστε τη.. Κρύψτε τη από τα λέιζερ της πολιτιστικής παρακμής που την ξεθωριάζουν. Αγγίξτε τη με τ ακροδάχτυλά σας για να της μεταφέρετε τον ηλεκτρισμένο συναίσθημά σας.. Αναστήστε τη.. Και κάπου από εκεί κοντά να σας χαϊδεύει το rain of love..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου