Τρείς ήταν και παραμένουν διαχρονικά οι ζώνες πυρός της τέχνης. Γένεση, έρωτας, θάνατος. Μυριάδες τα αναπάντητα ερωτηματικά κι επειδή η τέχνη όπως και η φύση σιχαίνεται τα κενά, ανέλαβε να τα καλύψει.. Ιδία το θάνατο. Κυρίως ως προς τα συναισθήματα της απώλειας αλλά και το επέκεινα. Για να του προσδώσει μυθική αξία που όμως δεν έχει. Ότι γεννιέται είναι καταδικασμένο να πεθάνει. Και το θέμα που συχνά απασχολεί είναι αν θα επιτραπεί στη φθορά ν αναλάβει το έργο του. Γιατί αν σου αφαιρεθεί το δικαίωμα στη ζωή , τότε έχεις ήδη πεθάνει.. Μια νεκροφόρα είναι το σώμα σου. Κι εσύ απλώς αναμένεις τον ληξίαρχο να σου το πιστοποιήσει. Ζεις μόνον όσο εξακολουθείς να διεκδικείς με πάθος τον έρωτα ..Με κάθε μέσο. Ακόμη και εν όπλοις
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου