ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ Ή ΜΗΠΩΣ Ο ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟΣ ΑΔΗΣ- ΜΟΛΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΩΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟΤΥΠΩΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗΣΑΝ ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΝΑ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΖΕΙ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ..
Αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το παρατηρητήριο διαστήματος «XMM-Newton» της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) έχουν μελετήσει μια μαύρη τρύπα, που καταβροχθίζει ένα αστέρι και ανακάλυψαν ένα εξαιρετικά φωτεινό και σταθερό σήμα που τους επέτρεψε να υπολογίζουν το ρυθμό περιστροφής της μαύρης τρύπας.
Χρησιμοποιώντας παρατηρήσεις του γεγονότος αυτού, που ονομάζεται ASASSN-14li από το «XMM-Newton» και τα παρατηρητήρια ακτίνων Χ της NASA, «Chandra» και «Swift», οι επιστήμονες κυνηγούσαν ένα σήμα που να είναι σταθερό και να δείχνει ένα χαρακτηριστικό μοτίβο κύματος που συχνά ενεργοποιείται όταν μια μαύρη τρύπα λαμβάνει μια ξαφνική εισροή μάζας, όπως όταν καταβροχθίζει ένα περαστικό αστέρι.
Ανίχνευσαν ένα εκπληκτικά έντονο σήμα ακτίνων Χ, που κυμαίνεται για μια περίοδο 131 δευτερολέπτων για μεγάλο χρονικό διάστημα: 450 ημέρες.
Συνδυάζοντάς το, με πληροφορίες σχετικά με τη μάζα και το μέγεθος της μαύρης τρύπας, οι αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι η τρύπα πρέπει να γυρίζει γρήγορα -με ταχύτητα μεγαλύτερη κατά 50% της ταχύτητας του φωτός- και ότι το σήμα προήλθε από τις εσωτερικές περιοχές.
Άποψη του γεγονότος ASASSN-14li από το τηλεσκόπιο XMM-Newton. (Πηγή: ESA/XMM-Newton) «Κλεφτές ματιές» στα συμπαντικά μεγαθήρια
Οι μαύρες τρύπες θεωρείται ότι κρύβονται στο κέντρο όλων των τεράστιων γαλαξιών σε όλο το Σύμπαν και είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις ιδιότητες των γαλαξιών τους. Ως εκ τούτου, η αποκάλυψη περισσότερων για αυτά τα συμπαντικά μεγαθήρια μπορεί να αποτελέσει το «κλειδί» για την κατανόηση του πώς εξελίσσονται οι γαλαξίες με την πάροδο του χρόνου.Η βαρύτητα μία μαύρης τρύπας είναι ακραία και μπορεί να διαλύσει κυριολεκτικά τα αστέρια που βρίσκονται πολύ κοντά σε αυτήν. Η μαύρη τρύπα «ρουφά» τα συντρίμμια των αστεριών και τα κατευθύνει στο εσωτερικό της, όπου, αφού υπερθερμαίνονται, εκπέμπουν έντονες ακτίνες Χ.
Παρά τον αριθμό των μαύρων τρυπών που πιστεύεται ότι υπάρχουν στο σύμπαν, πολλές είναι αδρανείς -δεν υπάρχει υλικό που να πέφτει μέσα τους για να εκπέμψει ανιχνεύσιμη ακτινοβολία- και επομένως δύσκολο να μελετηθούν. Ωστόσο, κάθε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια περίπου, ένα αστέρι περνά αρκετά κοντά από μια μαύρη τρύπα, ώστε να παγιδευτεί στην βαρυτική της δύναμη και να εξαϋλωθεί, προσφέροντας ένα σύντομο παράθυρο ευκαιρίας στους επιστήμονες, για τη μέτρηση κάποιων θεμελιωδών ιδιοτήτων της ίδιας της μαύρης τρύπας, όπως η μάζα και ο ρυθμός με τον οποίο γυρίζει.
Η μελέτη δείχνει ένα νέο τρόπο μέτρησης των περιστροφών των μεγάλων μαύρων τρυπών: Παρατηρώντας τη δραστηριότητά τους όταν διαταράσσουν τα περάσματα των αστεριών με τη βαρύτητά τους. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τέτοια γεγονότα μπορούν επίσης να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε πτυχές της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, καθώς ενώ αυτή έχει διερευνηθεί εκτεταμένα σε συνθήκες «κανονικής» βαρύτητας, δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητή σε περιοχές όπου η βαρύτητα είναι εξαιρετικά ισχυρή.
(Πηγη: ESA)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου