Συναισθηματική είναι η κυρίαρχη πυξίδα στη ζωή μου.. Με το φασματοσκόπιο της καρδιάς αναλύω πέραν της πολιτικής ακόμη και την οικονομική εικόνα της καθημερινότητάς μας,, Από το μωσαϊκό έτσι των 365 ημερών του χρόνου δεν εξαιρώ καμία και κανένα ψηφίο από το κάδρο της όποιας μέρας. Εργάσιμες κι αργίες. Γιορτές και σχόλες.. Κι αυτό γιατί ανακατεύομαι από το συναισθηματικό ασανσέρ. Πάνω κάτω. Στη πρώτη στροφή της πρωινής εξόδου μου λούστηκα στο πηγαίο γέλιο δυο γειτονόπουλων με τα αγιοβασιλιάτικα δώρα των ονείρων τους σφιχτά στην αγκαλιά τους. Αγαλλίασε σώμα και ψυχή στη θέα τους. Μόνο που κατά την επιστροφή συγκρούστηκα κατά μέτωπο με τους ζωντανούς νεκρούς της πλατείας Χαλανδρίου. Αυτούς που στρώμα έχουν το πλακόστρωτο και τους άλλους που γράφουν μεθυσμένα ζεϊμπέκικα γύρω από τις βιτρίνες με την απελπισία στα μάτια. Γιατί έσβηναν με τα χείλη τους το δάκρυ των παιδιών τους επειδή αδυνατούσαν να διαβούν την είσοδο της κατανάλωσης . Συνήθης εικόνα των καπιταλιστικών αντιθέσεων γράφουν οι σοφοί μέμφοντάς με από τις σελίδες τους γιατί τάχα εκπλήττεσαι. Όχι ρε παλιομαλάκες δεν εκπλήττομαι. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα μου την επιβάλλετε ως καθρέφτη μου. Γιατί αυτόν τον κοινωνικό καθρέφτη θέλω εγώ να σπάσω..Πρώτ' απ' όλα έτσι καλή δύναμη σ' αυτούς και μετά για όλους εμάς ας ψάξουμε από που η ψυχή μπάζει νερά και βουλιάζουμε όλο και πιο πολύ στο βούρκο του ατομισμού και της απάθειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου