ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Κουρνιαχτός πολύς σηκώθηκε από τις κυβερνητικές τροχιοδεικτικές βολές για την αναθεώρηση του συντάγματος.. Μια σειρά από καθεστωτικά πασών των πολιτικών χρωμάτων παράσιτα μας υπενθυμίζουν σκουντώντας μας, πως πρόκειται για αναγκαίο κακό, αλλά μόνον με το κακό να είναι αδιαμφισβήτητο. 

Το αναγκαίο για ποιον;


 Γι αυτό καθ’ εαυτό το Σύνταγμα που πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπως το άρθρο περί ευθύνης υπουργών επί παραδείγματι, θεωρείται ένα από τα προοδευτικότερα της Ευρώπης; Μάλλον όχι, επομένως το ερώτημα παραμένει σαν αγκάθι στα πλευρά του λαού. 

Για ποιον; 

Μα για τους δεσμώτες μας. Τους επικυρίαρχους. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα νομοθετήματα που έχουν δια βοής ή δια υπογραφής περάσει από τη βουλή είναι αντισυνταγματικά, αφού η σχέση μεταξύ Συντάγματος και νομοθεσίας έχει τραυματικά για το πρώτο και με ευθύνη της δεύτερης πληγεί. 

Αρκεί να σηκωθεί μια αύρα ελευθερίας από ειρηνοδικείο της ελληνικής εσχατιάς για να γίνει καταιγίδα στο ομώνυμο κέντρο των Αθηνών. Για να ακυρωθεί δια μιας ό,τι ως τα τώρα μας έχει καταστήσει είλωτες των ευρωενωσιακών ιερατείων. 

Αυτοί είναι και οι πραγματικοί τους φόβοι και τα περί λαϊκής συμμετοχής, κατάργησης του νόμου περί ευθύνης υπουργών, δημοψηφίσματα, εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας απευθείας από το λαό και άλλα εδώδιμα αποικιακά, αφορούν κράτη αυτεξούσια και κυρίαρχα και οπωσδήποτε όχι την Ελλάδα. 

Απαιτούν με λόγια απλά το Σύνταγμα του Στρατηγού Μακρυγιάννη να προσαρμοστεί στις διαταγές τους έτσι ώστε όποιος παρεκτρέπεται των κανόνων του να μην ενδύεται την ρομφαία του επαναστάτη αλλά τη μάσκα του τρομοκράτη.   

Δεν είναι τυχαίο πως αναφέρονται δίχως ίχνος ντροπής στην αναθεώρηση του Συντάγματος όλοι όσοι το μετασχημάτισαν από πολύτιμο και πανάκριβο χαλί σε κουρελού. 
Όλοι όσοι λαμβάνουν τις ημερήσιες διαταγές των ιερατείων και τις οδηγούν στη βουλή για να υπερψηφιστούν αυτούσιες. Ως έχουν. 
Όλοι όσοι διορίζονται –γιατί περί διορισμού πρόκειται- σε θέσεις εξουσίας έτσι ώστε ο λαός να βρίσκει τείχη Σινικά και όχι απλώς του Βερολίνου εμπρός του όταν εξανίσταται και διεκδικεί. Και εν τέλει όλοι όσοι πλην Κουτσούμπα που σεβόμενος ίσως τους θεσμούς παρίστατο σε μια παρωδία δημοκρατικής γιορτής απουσία του λαού. 

Όλοι αυτοί με θεατρικά μονόπρακτα επί της τηλοψίας επιχειρούν δια του υπέρτατου νόμου του να εκμαιεύσουν την λαϊκή συναίνεση στην ολική ασφυξία ενός έθνους, αφού προηγουμένως εξόρισαν τα καλλίτερα μυαλά από τον έτσι κι αλλιώς ολιγομελή πληθυσμό του. 

Αν πράγματι ο λαός θα πρέπει να αποδεχτεί μια αλλαγή αυτή δεν είναι άλλη από την επαναφορά της θανατικής ποινής για τους λακέδες εκείνους που μετέτρεψαν τη ζωή του σε κόλαση. Κι αυτού του τύπου οι αλλαγές επιτυγχάνονται από λαούς ελεύθερους σε λαϊκές συνελεύσεις πανεθνικής εμβέλειας και όχι στα εκμαγεία των Βρυξελλών και του Βερολίνου και των παραπλεύρως της Βουλής μυστικών εργαστηρίων της  άρχουσας τάξης..