ΤΑ "ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ" ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΡΕΑ

 

Kαι οι σοβιετικοί είχαν στείλει
στρατό στην Κορέα

 

«Τα παιδιά μας που πήγαν στην Κορέα
Πολεμούσαν για ελευθεριά
Είχαν βάψει τους κίτρινους στο αίμα
Δείχνοντάς τους τι θα πει ελευθεριά-ελευθεριά»
 
Αυτό μας έβαζαν να τραγουδάμε με βηματισμό, επί «Εθνοσωτηρίου» στο 6ο Σ.Π της Κορίνθου...
 
  Έχουν περάσει έξι δεκαετίες από τον ξεχασμένο πια πόλεμο στην Κορέα. Στην 60ή επέτειο από το τέλος μιας ακόμα αιματοχυσίας άσκοπης για τους νουνεχείς, αλλά αναγκαίας για τους πολεμοκάπηλους που ενδιαφέρονται γαι την παγκόσμια κυριαρχία, στον δικτυακό τόπο RBTH, βρήκα αποσπάσματα από τις αναμνήσεις ενός από τους χιλιάδες σοβιετικούς στρατιώτες, που είχαν σταλεί να πολεμήσουν στην Κορέα, όπως είχε κάνει το ΝΑΤΟ με τους δικούς μας «εθελοντές». Μόνο που εκείνοι  είχαν σταλεί από τη σοβιετική κυβέρνησηνα πολεμήσουν για τα «ιδεώδη του παγκόσμιου κομμουνισμού». Όπως οι δικοί μας είχαν σταλεί για τα «ιδεώδη του παγκόσμιου καπιταλισμού», μόνο που εμάς μας έλεγαν πως το δίκηο ήταν με το δικό μας μέρος.

 
  Μόνο που δεν υπάρχουν εκείνοι που μπορούν να διαλέξουν ανάμεσα στην αυταρχικότητα των καθεστώτων του κάποτε «υπαρκτού σοσιαλισμού» ή την «ελευθερία» των κηδεμονευόμενων από τους τραπεζίτες και τους πολυθενικούς κολοσσούς καπιταλιστικών παραδείσων. Η τύχη του καθενός, παίζει ρόλο στον τόπο γέννησης, και στο καθεστώς που έχει επιβληθεί εκεί.
  Ο υποσμηναγός Nikolay Melteshinov ήταν πολύ ευχαριστημένος από την στρατιωιτκή του καριέρα, ως εδώ. Τον Οκτώβριο του 1952 είχε επιλεγεί να υπηρετήσει τη Μητέρα Πατρίδα και πάλι. Μετά τη σύντομη συμμετοχή του στον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο», (όπως ονομάζεται ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμο στη Ρωσία) είχε αποκτήσει εμπειρία στο αντιαεροπορικό πυροβόλο 76-mm, έτσι του ανατέθηκε «ειδική αποστολή».
 
Εκείνη την εποχή, ουδόλως τον ενδιέφερε η πολιτική. Έτσι ούτε ρώτησε που και γιατί τον είχαν στείλει. Ούτε γιατί άλλαξε και από τη σοβιετική στρατιωτική φορεσιά ντύθηκε με τη κινεζική στολή.
Συνολικά 64 σμήνη της σοβιετικής μαχητικής αεροπορίας με αντιαεροπρική υποστήριξη, είχαν σταλεί από τη σοβιετική υβέρνηση να πολεμήσυν στην Κορέα.
  Έτσι ο Melteshinov βρέθηκε στην κινεζική πόλη Andun, όχι πολύ μακριά από τα κινεζο-κορεατικά σύνορα. Το στρατιωτικό αεροδρόμιο της περιοχής, συχνά επισκεφτόταν ο θρυλικός σοβιετικός άσος πιλότος Ivan Kozhedub που δίδασκε σε κινέζους και κορεάτες πιλότους πως να πετούν με τα πρώτα σοβιετικά τζέτ, τα MiG-15.
 
  «Οι αμερικανοί είχαν τις βάσεις τους στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία». Γράφει ο Melteshinov. «Οι αεροπορικές δυνάμεις μας είχαν υποστεί μεγάλες απώλειες, καθώς οι αμερικανοί διέθεταν τα τελευταίου τύπου μαχητικά τζετ (της εποχής) F-86 Sabre, που διέθεταν ραντάρ. Επίσης πετούσαν σε ύψος μεγαλύτερο των εφτά χιλιομέτρων και έτσι τα αντιαεροπορικά μας δεν τα έφταναν-έπιαναν αέρα. Ακόμα ο εχθρός πραγματοποιούσε βομβαρδισμούς τη νύχτα και χρησιμοποιούσαν βόμβες ναπάλμ. Θάβαμε τους στρατιώτες μας στο ρωσικό κοιμητήριο του Dalian, ενώ τους αξιωματικούς από ταγματάρχη και πάνω τους έστελναν πίσω στην πατρίδα.
 
  Οι σοβιετικοί στρατιώτες είχαν πολύ ζεστή σχέση με τους κινέζους και κορεάτες μαχητές.
  Ο Melteshinov υπηρέτησε κανονική θητεία. Του είχε δοθεί άδεια να επισκεφτεί και την οικογένειά του στο Khabarovsk για δύο εβδομάδες. Του είχε δοθεί ειδικό λεξικό για να επικοινωνεί με τους κορεάτες φίλους του. Οι κινέζοι και οι κορεάτες αποκαλούσαν όλους τους συμπολεμιστές τους με ένα όνομα: «καπετάνιο».
ΣΤΥΞ