Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Δυστυχώς, ο από μηχανής θεός της Ελλάδας δεν θα μάθει ποτέ γερμανικά!
Δυστυχώς, οι Έλληνες αναζήτησαν και αναζητούν έναν από μηχανής θεό για να τους βγάλει από την κρίση. Έτσι έμαθαν. Αυτή είναι η κυρίαρχη παραπολιτική και τώρα πια μεταπολιτική κουλτούρα της χώρας. Αυτή είναι η συλλογική ιστορική μνήμη ως μυθοπλαστική διάσταση της ιστορίας μας. Η φαντασιακή πολιτική κοινότητα ημών των Ελλήνων δομείται στη βάση ενός δίκαιου, φιλέλληνα, από μηχανής θεού… και αυτό ακριβώς ορίζει την δυστυχία μας, τα συλλογικά και, σε μεγάλο βαθμό, τα ατομικά μας συμπλέγματα, τα πάθη και την οδυνηρή σημερινή μας θέση στον κόσμο. Η μορφή της πτώχευσης και της φτωχοποίησης είναι αποτέλεσμα αυτής της παραπολιτικής και μεταπολιτικής διάστασης του τρέχοντος ελληνικού πολιτισμού.
Λίγοι δυστυχώς σκεφτόμαστε πολιτικά δίχως θεούς και δαίμονες, δίχως θύτες και θύματα, δίχως σπέρμα και αίμα και δίχως σωτήρες με την μορφή ενός από μηχανής θεού. Απλά, μόνον μια περιορισμένη και σε σημαντικό βαθμό αποκλεισμένη μειονότητα εκ των Ελλήνων Πολιτών στοχάζεται πράγματι πολιτικά, ενώ η πλειονότητα δεν σκέφτεται καθόλου έτσι. Δεν έμαθε να σκάφτεται και να ζει έτσι: είναι προϊόν μιας πολιτικής διαστροφής που προκαλεί ο φονταμενταλισμός, η θεοσοφία, η μοιρολατρία, η εικονολατρία της αγοράς και του lifestyle της, ή ο ιδεολογικοποιημένος δογματισμός. Όπως αποτελεί και υποπροϊόν της αφήγησης του μάρκετινγκ και του λαϊκισμού είτε από δεξιά είτε από αριστερά. Αν η ελληνική κοινωνία ήθελε να βρει, ντε και καλά, έναν θύτη που την καθιστά θύμα της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας συγκυρίας καλά θα έκανε να «ψάξει» στην κατεύθυνση που δομεί έναν «από μηχανής θεό».
Δυστυχώς, επίσης, το δικομματικό καθεστώς που ναυάγησε, βουλιάζοντας την χώρα και την κοινωνία στην άβυσσο, στο αδιέξοδο και στην απελπισία, με όρους «από μηχανής θεού» πολιτεύεται και προπαγανδίζει. Μόνον που συγκυριακά επιχειρεί να πείσει πως αυτός ο «θεός-σωτηρίας», για τους ίδιους κατ’ αρχήν, ομιλεί την γερμανική. Ποιά είναι η γερμανική διάλεκτος ηγεμονίας που ταυτίζεται παραμορφωτικά, παραπλανητικά και διαστροφικά με τον από μηχανής θεό για την σημερινή Ελλάδα; Conditionality την λένε! Είναι μια διαδικασία παιδαγωγικής ηγεσίας διαδοχικών σταδίων - όπως είχα εξηγήσει πριν από καιρό σε ένα σημείωμα μου. Μια στρατηγική μετασχηματισμού κράτους και αγοράς προς ένα μοντέλο που υπηρετεί τον γερμανικό νεο-ηγεμονισμό (αντιπληθωρισμός και λιτότητα στην περιφέρεια του Ευρώ), μέσω ενός προγράμματος συμμόρφωσης σε συγκεκριμένους όρους που αποτελούν μια γραμμική ακολουθία. Σε ό, ότι μας αφορά στην συγκυρία σημαίνει: παίρνεις την δόση σου μόνον στο βαθμό που ικανοποιήσεις τον αριθμητικό και θεσμικό όρο που έθεσα (learning –by – numbers) σε αυτό το στάδιο μετασχηματισμού, το οποίο εγώ ορίζω αυθεντικά και κυριαρχικά. Αύριο θα συνεχιστεί αυτή η διαδικασία «όρος (προϋπόθεση) – δόση» και πάει λέγοντας, δίχως όριο, μια και η διαδικασία αυτή προκαλεί διαρκώς παράπλευρες συνέπειες, που δημιουργούν διαρκώς νέες αποκλίσεις από το γενικό πρόγραμμα μετασχηματισμού.
Μα, αυτό (: Euro-Conditionality) δεν είναι τότε κάποιος από μηχανής θεός, με την κοινή έννοια τουλάχιστον! Είναι μηχανή ασφαλώς, η οποία ωστόσο δεν περιέχει «θεό». Σωστά! Κι έτσι η ανάγκη από μηχανής θεού γίνεται μεγαλύτερη για το καθεστώς του δικομματισμού και της διαπλοκής, στην ευλογημένη πάντα από κάποιον «παντοδύναμο» χώρα μας!!!
Καθώς λοιπόν ο άτιμος, νεοσωτήρας της Ελλάδας δεν ομιλεί την γερμανική, ενώ θα ήταν μάλλον πολύ υπερβατικό να προπαγανδίσει κανείς έναν «σωτήρα» που ομιλεί την κινεζική, την ρωσική ή κάποια αραβική διάλεκτο – τα τουρκικά προφανώς αντιφάσκουν απολύτως με την αφήγηση της σωτηρίας της Ελλάδας – δεν μένει παρά «ο από μηχανής θεός» να είναι βορειοαμερικανικός. Αυτό είναι! Το καθεστώς στην Ελλάδα βρήκε επιτέλους τον από μηχανής θεό του: τις ΗΠΑ! Όλες οι ελπίδες του πολιτικού συστήματος, πλέον, για σωτηρία, εναποτίθενται στον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα. Αυτός, και μόνον αυτός, θα μπορούσε να συνετίσει τους «κακούς γερμανούς» για να χαλαρώσει το «Euro-Conditionality» ως προς την υπερβολικά ξεζουμισμένη χώρα μας. Μόνον με την παρέμβαση του Μαύρου θα μπορούσε η Ελλάδα να δει άσπρες μέρες! Ωραίο το σύνθημα, υιοθετήστε το ξεμυαλισμένοι, αγχωμένοι ντερμπεντέρηδες του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού!
Άρα, «λαός και κολωνάκι», παράλληλα με την φαιδρή πολιτική του ηγεσία, νομίζω πως βρίσκει επιτέλους έναν συμβατό με την διάχυτη κουλτούρα μας από μηχανής θεό. Είναι ο Ομπάμα, είναι γενικότερα η διοίκηση των ΗΠΑ. Γέλια που κάνει ο Σόϊμπλε, γέλια που κάνει ο κάθε σοβαρός άνθρωπος, που έμαθε να σκέφτεται πολιτικά ή μαρξιστικά! Είναι όμως για γέλια αυτή η γελοία κατάσταση; Ιλαροτραγωδία είναι αναγνώστη κι εγώ δεν θα μπορούσα να χαμογελάσω ούτε καν ειρωνικά! Σαρκάζω ασφαλώς ολοένα και περισσότερο, παρακολουθώντας με βαθιά θλίψη την κοινωνία (μου) να πνίγεται από τα ίδια της τα ιδεολογικά και κοσμο-αντιληπτικά δεσμά, από τον επαρχιωτισμό της, την υστερόβουλη, φυσικά, εθελοδουλία της και την κουτοπονηριά της. Οι Έλληνες μάθαμε να είμαστε πελάτες και θύματα. Καλοί, ή κακοί πελάτες που πρέπει να βελτιωθούν, ενός από μηχανής θεού, που πάντα συνδέεται με μια Πολιτική Άνοιξη, η οποία υπόσχεται αποκατάσταση της απορρυθμισμένης ευημερίας μας και της εθνικής μας ασφάλειας.
Οι ΗΠΑ και η σημερινή Γερμανία των χριστιανοδημοκρατών ή των σοσιαλδημοκρατών δεν είναι ασφαλώς το ίδιο πράγμα. Διαφέρουν σε πολλά, αλλά συμφωνούν σε ένα: στην Πολιτική Ενοποίηση της ΕΕ, υπό διαφορετικούς ωστόσο όρους. Εδώ είναι και το ζήτημα. Εδώ και η πραγματική εστία της παρούσας ελληνικής κρίσης, όπως εξήγησα ευθύς εξαρχής. Σε ό, τι αφορά όμως στην Ελλάδα, η διοίκηση των ΗΠΑ δεν πρόκειται να συγκρουστεί με την γερμανική κυβέρνηση. Θα συνεχίσουν να συνεργάζονται στο ζήτημα (win-win game), διατηρώντας υπό τον έλεγχό τους το παιχνίδι στην χώρα μας και μέ τη χώρα μας, τεντώνοντας παρόλα αυτά το καθεστώς και την κοινωνία στα όρια τους.
Αυτό, αναγνώστη, υπερτονίζει την ανάγκη, σημασία και αξία ενός πάτρωνα με την μορφή του από μηχανής θεού. Τέτοιος θεός δεν μπορεί να είναι η Γερμανία. Μπορεί όμως να είναι οι ΗΠΑ. Σημειώστε μάλιστα πως από την μεταπολίτευση και εντεύθεν μόνον έναν έλληνα πρωθυπουργό «προσέφεραν» οι ΗΠΑ στην Γερμανία. Τον Κώστα Σημίτη, την εποχή που η Γερμανία είχε αναλάβει το τιτάνιο έργο της πολιτικής ενσωμάτωσης των «Νέων κεντροανατολικών Χωρών», των Βαλκανίων και της Κύπρου [Γιατί της Κύπρου; Έρχεται η ώρα που θα το γράψω!] στη νέα κεφαλαιοκρατική αρχιτεκτονική της Ευρώπης, η οποία, υπό την ηγεσία της Γερμανίας, διαμορφωνόταν σε διακριτό πόλο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και της παγκόσμιας διακυβέρνησης υπό το χρηματοπιστωτικό λόμπυ.
Όλοι οι υπόλοιποι πρωθυπουργοί της Ελλάδας υποκινούμενα συμφερόντων και παραγόντων των ΗΠΑ υπήρξαν και είναι. Φυσιολογικά λοιπόν ο «από μηχανής θεός» φαντάζει και δομείται στη κοινή γνώμη με την μορφή του Θείου από την Αμερική. Ε, δεν πειράζει που ο «Θείος» σήμερα είναι Μαύρος! Ρατσισμό επιδεικνύουμε προς τους αδύναμους και όχι προς τους ισχυρούς. Άλλωστε, το πολιτικό μάρκετινγκ έχει την ικανότητα να ασπρίζει του μαύρους και να μαυρίζει τους άσπρους. Κάπως έτσι την επόμενη περίοδο μέχρι τις ελληνικές κάλπες θα μαυρίσει ο Σόϊμπλε και η Μέρκελ , ενώ θα ασπρίσει ο Ομπάμα.
Γίνεται από μηχανής θεός των Ελλήνων …μαύρος; Έλληνα έμπλεξες άσχημα και δεν θα ξεμπλέξεις αν δεν απαλλαγείς από την αφήγηση και την πολιτική πρακτική των «από μηχανής θεών». Αυτό ουσιαστικά υποδήλωνε η σημειολογία της γραφής μου όλη αυτή την περίοδο των τελευταίων 8 ετών, προσβλέποντας στην δόμηση μιας άλλης ηθικής (ηθική διαδικασία) στην πολιτική στάση και συμπεριφορά μας.
Δυστυχώς, ο από μηχανής θεός της Ελλάδας δεν θα μάθει ποτέ γερμανικά!
Δυστυχώς, οι Έλληνες αναζήτησαν και αναζητούν έναν από μηχανής θεό για να τους βγάλει από την κρίση. Έτσι έμαθαν. Αυτή είναι η κυρίαρχη παραπολιτική και τώρα πια μεταπολιτική κουλτούρα της χώρας. Αυτή είναι η συλλογική ιστορική μνήμη ως μυθοπλαστική διάσταση της ιστορίας μας. Η φαντασιακή πολιτική κοινότητα ημών των Ελλήνων δομείται στη βάση ενός δίκαιου, φιλέλληνα, από μηχανής θεού… και αυτό ακριβώς ορίζει την δυστυχία μας, τα συλλογικά και, σε μεγάλο βαθμό, τα ατομικά μας συμπλέγματα, τα πάθη και την οδυνηρή σημερινή μας θέση στον κόσμο. Η μορφή της πτώχευσης και της φτωχοποίησης είναι αποτέλεσμα αυτής της παραπολιτικής και μεταπολιτικής διάστασης του τρέχοντος ελληνικού πολιτισμού. Λίγοι δυστυχώς σκεφτόμαστε πολιτικά δίχως θεούς και δαίμονες, δίχως θύτες και θύματα, δίχως σπέρμα και αίμα και δίχως σωτήρες με την μορφή ενός από μηχανής θεού. Απλά, μόνον μια περιορισμένη και σε σημαντικό βαθμό αποκλεισμένη μειονότητα εκ των Ελλήνων Πολιτών στοχάζεται πράγματι πολιτικά, ενώ η πλειονότητα δεν σκέφτεται καθόλου έτσι. Δεν έμαθε να σκάφτεται και να ζει έτσι: είναι προϊόν μιας πολιτικής διαστροφής που προκαλεί ο φονταμενταλισμός, η θεοσοφία, η μοιρολατρία, η εικονολατρία της αγοράς και του lifestyle της, ή ο ιδεολογικοποιημένος δογματισμός. Όπως αποτελεί και υποπροϊόν της αφήγησης του μάρκετινγκ και του λαϊκισμού είτε από δεξιά είτε από αριστερά. Αν η ελληνική κοινωνία ήθελε να βρει, ντε και καλά, έναν θύτη που την καθιστά θύμα της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας συγκυρίας καλά θα έκανε να «ψάξει» στην κατεύθυνση που δομεί έναν «από μηχανής θεό».
Δυστυχώς, επίσης, το δικομματικό καθεστώς που ναυάγησε, βουλιάζοντας την χώρα και την κοινωνία στην άβυσσο, στο αδιέξοδο και στην απελπισία, με όρους «από μηχανής θεού» πολιτεύεται και προπαγανδίζει. Μόνον που συγκυριακά επιχειρεί να πείσει πως αυτός ο «θεός-σωτηρίας», για τους ίδιους κατ’ αρχήν, ομιλεί την γερμανική. Ποιά είναι η γερμανική διάλεκτος ηγεμονίας που ταυτίζεται παραμορφωτικά, παραπλανητικά και διαστροφικά με τον από μηχανής θεό για την σημερινή Ελλάδα; Conditionality την λένε! Είναι μια διαδικασία παιδαγωγικής ηγεσίας διαδοχικών σταδίων - όπως είχα εξηγήσει πριν από καιρό σε ένα σημείωμα μου. Μια στρατηγική μετασχηματισμού κράτους και αγοράς προς ένα μοντέλο που υπηρετεί τον γερμανικό νεο-ηγεμονισμό (αντιπληθωρισμός και λιτότητα στην περιφέρεια του Ευρώ), μέσω ενός προγράμματος συμμόρφωσης σε συγκεκριμένους όρους που αποτελούν μια γραμμική ακολουθία. Σε ό, ότι μας αφορά στην συγκυρία σημαίνει: παίρνεις την δόση σου μόνον στο βαθμό που ικανοποιήσεις τον αριθμητικό και θεσμικό όρο που έθεσα (learning –by – numbers) σε αυτό το στάδιο μετασχηματισμού, το οποίο εγώ ορίζω αυθεντικά και κυριαρχικά. Αύριο θα συνεχιστεί αυτή η διαδικασία «όρος (προϋπόθεση) – δόση» και πάει λέγοντας, δίχως όριο, μια και η διαδικασία αυτή προκαλεί διαρκώς παράπλευρες συνέπειες, που δημιουργούν διαρκώς νέες αποκλίσεις από το γενικό πρόγραμμα μετασχηματισμού.
Μα, αυτό (: Euro-Conditionality) δεν είναι τότε κάποιος από μηχανής θεός, με την κοινή έννοια τουλάχιστον! Είναι μηχανή ασφαλώς, η οποία ωστόσο δεν περιέχει «θεό». Σωστά! Κι έτσι η ανάγκη από μηχανής θεού γίνεται μεγαλύτερη για το καθεστώς του δικομματισμού και της διαπλοκής, στην ευλογημένη πάντα από κάποιον «παντοδύναμο» χώρα μας!!!
Καθώς λοιπόν ο άτιμος, νεοσωτήρας της Ελλάδας δεν ομιλεί την γερμανική, ενώ θα ήταν μάλλον πολύ υπερβατικό να προπαγανδίσει κανείς έναν «σωτήρα» που ομιλεί την κινεζική, την ρωσική ή κάποια αραβική διάλεκτο – τα τουρκικά προφανώς αντιφάσκουν απολύτως με την αφήγηση της σωτηρίας της Ελλάδας – δεν μένει παρά «ο από μηχανής θεός» να είναι βορειοαμερικανικός. Αυτό είναι! Το καθεστώς στην Ελλάδα βρήκε επιτέλους τον από μηχανής θεό του: τις ΗΠΑ! Όλες οι ελπίδες του πολιτικού συστήματος, πλέον, για σωτηρία, εναποτίθενται στον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα. Αυτός, και μόνον αυτός, θα μπορούσε να συνετίσει τους «κακούς γερμανούς» για να χαλαρώσει το «Euro-Conditionality» ως προς την υπερβολικά ξεζουμισμένη χώρα μας. Μόνον με την παρέμβαση του Μαύρου θα μπορούσε η Ελλάδα να δει άσπρες μέρες! Ωραίο το σύνθημα, υιοθετήστε το ξεμυαλισμένοι, αγχωμένοι ντερμπεντέρηδες του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού!
Άρα, «λαός και κολωνάκι», παράλληλα με την φαιδρή πολιτική του ηγεσία, νομίζω πως βρίσκει επιτέλους έναν συμβατό με την διάχυτη κουλτούρα μας από μηχανής θεό. Είναι ο Ομπάμα, είναι γενικότερα η διοίκηση των ΗΠΑ. Γέλια που κάνει ο Σόϊμπλε, γέλια που κάνει ο κάθε σοβαρός άνθρωπος, που έμαθε να σκέφτεται πολιτικά ή μαρξιστικά! Είναι όμως για γέλια αυτή η γελοία κατάσταση; Ιλαροτραγωδία είναι αναγνώστη κι εγώ δεν θα μπορούσα να χαμογελάσω ούτε καν ειρωνικά! Σαρκάζω ασφαλώς ολοένα και περισσότερο, παρακολουθώντας με βαθιά θλίψη την κοινωνία (μου) να πνίγεται από τα ίδια της τα ιδεολογικά και κοσμο-αντιληπτικά δεσμά, από τον επαρχιωτισμό της, την υστερόβουλη, φυσικά, εθελοδουλία της και την κουτοπονηριά της. Οι Έλληνες μάθαμε να είμαστε πελάτες και θύματα. Καλοί, ή κακοί πελάτες που πρέπει να βελτιωθούν, ενός από μηχανής θεού, που πάντα συνδέεται με μια Πολιτική Άνοιξη, η οποία υπόσχεται αποκατάσταση της απορρυθμισμένης ευημερίας μας και της εθνικής μας ασφάλειας.
Οι ΗΠΑ και η σημερινή Γερμανία των χριστιανοδημοκρατών ή των σοσιαλδημοκρατών δεν είναι ασφαλώς το ίδιο πράγμα. Διαφέρουν σε πολλά, αλλά συμφωνούν σε ένα: στην Πολιτική Ενοποίηση της ΕΕ, υπό διαφορετικούς ωστόσο όρους. Εδώ είναι και το ζήτημα. Εδώ και η πραγματική εστία της παρούσας ελληνικής κρίσης, όπως εξήγησα ευθύς εξαρχής. Σε ό, τι αφορά όμως στην Ελλάδα, η διοίκηση των ΗΠΑ δεν πρόκειται να συγκρουστεί με την γερμανική κυβέρνηση. Θα συνεχίσουν να συνεργάζονται στο ζήτημα (win-win game), διατηρώντας υπό τον έλεγχό τους το παιχνίδι στην χώρα μας και μέ τη χώρα μας, τεντώνοντας παρόλα αυτά το καθεστώς και την κοινωνία στα όρια τους.
Αυτό, αναγνώστη, υπερτονίζει την ανάγκη, σημασία και αξία ενός πάτρωνα με την μορφή του από μηχανής θεού. Τέτοιος θεός δεν μπορεί να είναι η Γερμανία. Μπορεί όμως να είναι οι ΗΠΑ. Σημειώστε μάλιστα πως από την μεταπολίτευση και εντεύθεν μόνον έναν έλληνα πρωθυπουργό «προσέφεραν» οι ΗΠΑ στην Γερμανία. Τον Κώστα Σημίτη, την εποχή που η Γερμανία είχε αναλάβει το τιτάνιο έργο της πολιτικής ενσωμάτωσης των «Νέων κεντροανατολικών Χωρών», των Βαλκανίων και της Κύπρου [Γιατί της Κύπρου; Έρχεται η ώρα που θα το γράψω!] στη νέα κεφαλαιοκρατική αρχιτεκτονική της Ευρώπης, η οποία, υπό την ηγεσία της Γερμανίας, διαμορφωνόταν σε διακριτό πόλο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και της παγκόσμιας διακυβέρνησης υπό το χρηματοπιστωτικό λόμπυ.
Όλοι οι υπόλοιποι πρωθυπουργοί της Ελλάδας υποκινούμενα συμφερόντων και παραγόντων των ΗΠΑ υπήρξαν και είναι. Φυσιολογικά λοιπόν ο «από μηχανής θεός» φαντάζει και δομείται στη κοινή γνώμη με την μορφή του Θείου από την Αμερική. Ε, δεν πειράζει που ο «Θείος» σήμερα είναι Μαύρος! Ρατσισμό επιδεικνύουμε προς τους αδύναμους και όχι προς τους ισχυρούς. Άλλωστε, το πολιτικό μάρκετινγκ έχει την ικανότητα να ασπρίζει του μαύρους και να μαυρίζει τους άσπρους. Κάπως έτσι την επόμενη περίοδο μέχρι τις ελληνικές κάλπες θα μαυρίσει ο Σόϊμπλε και η Μέρκελ , ενώ θα ασπρίσει ο Ομπάμα.
Γίνεται από μηχανής θεός των Ελλήνων …μαύρος; Έλληνα έμπλεξες άσχημα και δεν θα ξεμπλέξεις αν δεν απαλλαγείς από την αφήγηση και την πολιτική πρακτική των «από μηχανής θεών». Αυτό ουσιαστικά υποδήλωνε η σημειολογία της γραφής μου όλη αυτή την περίοδο των τελευταίων 8 ετών, προσβλέποντας στην δόμηση μιας άλλης ηθικής (ηθική διαδικασία) στην πολιτική στάση και συμπεριφορά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου