ΛΟΛΑ, Ο ΛΕΤΑ..

Στάθης στον eniko

«Βλέπουμε καλά σημάδια, ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να δούμε πιο καλά σημάδια»! Τη βαρυσήμαντη αυτή μπαλαφάρα, που δεν θα την έγραφε ούτε μαθητής της Β’ Δημοτικού σε έκθεση γελοίων ιδεών και φράσεων, ξεστόμισε ο Πρωθυπουργός της γείτονος Ιταλίας, κ. Ενρίκο Λέτα.
Ο άνθρωπος βεβαίως δεν αποτελεί εξαίρεση απ’ τη μετριότητα και το βεληνεκές ψύλλου που χαρακτηρίζει την πλειονότητα των πολιτικών στην Ευρώπη, όπως ο Μπαρόζο, ο Γιούνκερ, ο Ολλανδός λιμοκοντόρος Επίτροπος Τάδε, ο νωματάρχης μεσοπολέμου Σόιμπλε και η κυρά Θατσερομέρκελ.

Είπε πολλά αυτό το υβρίδιο που ξεκίνησε απ’ τη δεξιά κι έφθασε ως την «αριστερά» για να την πάει πιο δεξιά, ο κ. Λέτα. Μίλησε για «Γη της Επαγγελίας», στην οποίαν θα πρέπει να φθάσουμε - ποιας Επαγγελίας; της ανεργίας, της κατάσχεσης σπιτιών, της εργασίας με αμοιβή ένα φιστίκι;
Ακόμα και «φως στο βάθος του τούνελ» είδε αυτός ο σοβαροφανής Μπέπε Γκριλο - ήμουν μειράκιο απ’ όταν το πρώτον χρησιμοποίησε αυτήν τη φράση ο δημαγωγός των δημαγωγών Ανδρέας Παπανδρέου, άσπρισε το μουστάκι μου, και το μόνον φως που έχω δει μέσα στο τούνελ είναι όταν κάθε λίγο και λιγάκι μας αλλάζουν τα φώτα στη λιτότητα και πιο λιτότητα και πιο λιτότητα.
Πλην όμως, ο κ. Λέτα δεν ανήκει στη γενιά των δημαγωγών, ανήκει στη γενιά των επιγόνων τους. Είναι δηλαδή ένας λαϊκιστής με παπιγιόν όπως όλοι οι «εκσυγχρονιστές», είτε νεοφιλελεύθεροι είτε «σοσιαλιστές». Και χρησιμοποιεί την ίδια γλώσσα: «αφήγηση» αντί για πρόγραμμα. «Αφήγημα» αντί για ιστορία - διότι ιστορία είναι ό,τι σου καπνίσει.
«Φαντασιακό» αντί για αυτογνωσία. Διότι με αυτήν τη «γλώσσα του Οργουελ» μπορούν να παρενδύουν τις έννοιες και να νομιμοποιούν μέσα στη σύγχυση την πιο αισχρή βία που μετέρχονται κατά των ανθρώπων, από κτίσεως Ρώμης. Θα ήταν λοιπόν αδιανόητο
να μη μας προειδοποιήσει ο κ. Λέτα για τον «κίνδυνο των δύο άκρων» που απειλεί τη χώρα μας όσον και την Ευρώπη - βάζοντας κι αυτός την ακροδεξιά απόφυση της δεξιάς που κυβερνάει στον ίδιον παρονομαστή με το αντίθετό της, την αριστερά.
Αυτός είναι ο πραγματικός λαϊκισμός: η ψευδόμενη ρητορική. Οταν δεν παίρνεις νέα μέτρα μέχρι τα επόμενα που θα πάρεις. Οταν το προσωρινό χαράτσι γίνεται μόνιμο. Οταν πληρώνεις 380.000 ευρώ τον χρόνο τον γιάπη που θα φθάσει τον μισθό του είλωτα στα 300 ευρώ. Οταν μιλάς για τη Γη της Επαγγελίας κι εννοείς την Κόλαση της Δουλείας.
Αυτός είναι ο πραγματικός ποπουλισμός - ο λαϊκισμός της Μέρκελ, του Ραχόι, του Μπενύτο. Κι αυτός ο λαϊκισμός είναι ακριβώς η βάση, η πρώτη ύλη του φασισμού. Ή μήπως δεν το ξέρουμε; πόσες φορές πρέπει να επαναληφθεί η Βαϋμάρη για να το μάθουμε;
Ομως ο καπιταλισμός δεν μαθαίνει. Είναι σύστημα κοντόθωρο, αρπακτικό, άναρχο, αφιλοσόφητο, ηλίθιο - δεν εξηγείται αλλοιώς γιατί η ευρωπαϊκή (κι όχι μόνον) αστική τάξη πάει να κάνει κι εν πολλοίς έχει ήδη κάνει την Ευρωπαϊκή Ενωση μια «νέα» δημοκρατία της Βαϋμάρης.
Δεν ξέρω αν οι Ελληνες θα βγάλουν τούτο τον χειμώνα που έρχεται κι αν θα φθάσουν ώς τον άλλον, ούτε ξέρω αν θα ξεσηκωθούν πρώτοι οι Ισπανοί ή οι Γάλλοι ή οι Ιταλοί, είναι όμως ιστορικώς βέβαιον ότι η Ιερά Συμμαχία που κυβερνά τώρα την Ευρωπαϊκή Ενωση, μεταλλάσσοντάς την σε ευρωπαϊκόν εφιάλτη, θα εκμετρήσει το ζην πριν να καταφέρει να μετατρέψει τους λαούς σε πληθυσμούς, τους πολίτες σε ανδράποδα και τα έθνη σε τροφή για τα κανόνια.
Εχει ξαναγίνει, θα ξαναγίνει και θα γίνεται, ώσπου η ανθρωπότητα να περάσει σε μια φάση ανώτερη «της φωτιάς και του σιδήρου», ώσπου η εκμετάλλευση του ανθρώπου, των ζώων και του πλανήτη να τεθεί εκτός νόμου.
Το 1908 ελάχιστοι έβλεπαν το 1914 να ’ρχεται. Και πίσω του το 1917! Κι ακόμα λιγότεροι έβλεπαν το 1933 ότι θα έρθει το 1945. Ετσι έγινε κι έτσι θα ξαναγίνει. Διότι ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, πόσω μάλλον όταν αυτό το ψωμί είναι βρώμικο, ποτισμένο απ’ τον ιδρώτα, την αγωνία και το αίμα εκείνων που ζυμώνουν το παντεσπάνι των εξυπνάκηδων.