Μετάλλαξαν οι Δωσίλογοι σε μακρινό όνειρο την καλοκαιρινή επαναφόρτιση των μπαταριών του λαού..
Απιαστο όνειρο αποτελούν για όλο και περισσότερες
λαϊκές οικογένειες οι καλοκαιρινές διακοπές. Τόσο η μεσαία όσο και η μικρομεσαία από κοινού με την εργατικής τάξη της χώρας μας , σφυροκοπημένες ανελέητα από τις πολιτικές των τοκογλυφικών τσάτσων, δεν μπορούν πλέον
να ξαποστάσει ούτε μερικές μέρες εν μέσω θέρους, καθώς η ανεργία, τα
εξευτελιστικά μεροκάματα και οι μισθοί πείνας, η απλήρωτη εργασία, οι
αυξήσεις «φωτιά», οι έτσι κι αλλιώς ψηλές τιμές δεν αφήνουν κανένα
περιθώριο ανάσας.
Μια σειρά έρευνες που βλέπουν και αυτό το καλοκαίρι το φως της δημοσιότητας τονίζουν ότι όλο και περισσότεροι Ελληνες από τα φτωχά και μεσαία στρώματα είτε δε θα κάνουν καθόλου διακοπές, είτε θα περιοριστούν σε ελάχιστες μέρες ανάπαυλας, είτε θα καταφύγουν σε χωριά, πατρικά, σπίτια συγγενών και φίλων ως «φιλοξενούμενοι» για να περιορίσουν τα έξοδα.
Στην πραγματικότητα, δε χρειάζεται καμία τέτοια έρευνα να πιστοποιήσει το αυταπόδεικτο. Μια παράθεση μερικών μόνων από το κόστος που πρέπει να επωμιστεί σε νησιά και τουριστικούς προορισμούς της ηπειρωτικής Ελλάδας, ο εργάτης, ο νεολαίος, ο συνταξιούχος, ο άνεργος, δείχνει αμέσως το γιατί δεν μπορεί να κάνει διακοπές.
Τιμές - «φωτιά»
Ενδεικτικά, δύο ενήλικες με ένα αυτοκινητάκι μήκους 3,5 μέτρων, για μετακίνηση από το λιμάνι του Λαυρίου προς Λήμνο, με καράβι ένα σαπάκι σχεδόν 40 ετών (έτος ναυπήγησης 1976), για μια θέση στο κατάστρωμα και ταξίδι 11 ωρών στον ήλιο, τον αέρα και την αλμύρα, καλούνται να πληρώσουν 30 ευρώ ανά άτομο συν 90 το αυτοκινητάκι. Συν άλλα τόσα η επιστροφή. Σύνολο 300 ευρώ στα ταμεία μιας ναυτιλιακής εταιρείας η οποία αρχές Ιούλη πέτυχε στο Τριμελές Εφετείο Β. Αιγαίου δικαστική απόφαση που ουσιαστικά ενισχύει την επιδίωξη των εφοπλιστών να έχουν τους ναυτεργάτες είλωτες, να εξασφαλίζουν τζάμπα εργατική δύναμη, να μην εκτελεστούν (μέχρι να γίνει η δίκη για την υπαγωγή της εταιρείας στο άρθρο 106 β' του Ν.3588/2007 - τμήμα του πτωχευτικού κώδικα) οφειλές της εταιρείας σε πιστωτές, συμπεριλαμβανομένων και των δεδουλευμένων μισθών στους εργαζόμενούς της, άρα να παραμείνουν οι ναυτεργάτες απλήρωτοι. ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ΠΕΕΜΑΓΕΝ τόνιζαν αρχές Ιούλη ότι η ναυτιλιακή εταιρεία οφείλει δεδουλευμένες αποδοχές στο σύνολο των ναυτεργατών των 15 πλοίων της καθώς και στους εργαζόμενους των γραφείων της.
Κι αν κάποιος επιλέξει αντί για καράβι, μετακίνηση οδικώς, πάλι ένα σκασμό λεφτά θα πληρώσει. Π.χ. στη διαδρομή Αθήνα - Καλαμάτα, για περίπου 200 χλμ. δρόμο, ένα ΙΧ θα πληρώσει 25,2 ευρώ (μετ' επιστροφής) μόνο για το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το οδικό δίκτυο σε αλλεπάλληλους σταθμούς διοδίων (Ισθμός, Σπαθοβούνι, Νεστάνη, Μάναρη, Βελιγοστή, Καλαμάτα)! Συν άλλα 5,6 ευρώ αν χρειάζεται να χρησιμοποιήσει και την περιλάλητη «Αττική Οδό».
Αντίστοιχα στη διαδρομή Αθήνα - Πάτρα, για άλλα 200 χλμ. δρόμο, τα περισσότερα εκ των οποίων σε άσχημη κατάσταση (διόλου τυχαία ο δρόμος αυτός χαρακτηρίζεται καρμανιόλα καθώς έχει σε ετήσια βάση τα περισσότερα τροχαία δυστυχήματα πανελλαδικά), πληρώνει κανείς (μετ' επιστροφής) 12,60 ευρώ.
Φυσικά στις οδικές διαδρομές έρχεται να προστεθεί και το κόστος της βενζίνης. Το καύσιμο, η διάθεση του οποίου στα χέρια μονοπωλίων βρίσκεται, άρχισε πάλι να «τσιμπάει» προς τα πάνω. Η διαδρομή από Αττική προς Μεσσηνία και πίσω με κατανάλωση 50 λίτρα και ενδεικτική τιμή στα 1,68 ευρώ το λίτρο, έρχεται στα 84 ευρώ. Συν τα 25,2 ευρώ διόδια, φτάσαμε τα 110 ευρώ μόνο να πάμε και νά 'ρθουμε. Χώρια το κόστος για τις όποιες μετακινήσεις στη περιοχή φιλοξενίας.
Ακόμα ακριβότερη έρχεται η διαμονή σε κάποιο ξενοδοχείο. Ενδεικτικά σε μια σειρά ιστότοπους διαφημίζονται ως «προσφορές» και «ευκαιρίες», πακέτα όπως: 510 ευρώ για 6 όλες κι όλες διανυκτερεύσεις (1-7 Αυγούστου) δύο ενηλίκων σε δωμάτιο τριάστερου ξενοδοχείου στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής («δωρεάν πρωινό καθημερινά» και «Θα βρείτε ψυγείο και βραστήρες για καφέ/τσάι μέσα στα δωμάτια»...). 772 ευρώ για το ίδιο χρονικό διάστημα σε τριάστερο ξενοδοχείο στην Πάργα («Σερβίρεται δωρεάν πρωινό (...) και δωρεάν εμφιαλωμένο νερό»). 480 ευρώ για το ίδιο χρονικό διάστημα σε ξενοδοχείο τρεισήμισι αστέρων στην Κύμη Ευβοίας και πάει λέγοντας.
Δε χρειάζεται να αναφέρουμε ότι η μετακίνηση με ΙΧ από την Αττική προς περιοχές όπως Χαλκιδική και Πάργα συν την επιστροφή κοστίζει (σε καύσιμο και διόδια) εκατοντάδες ευρώ.
Σημειωτέον ότι τέτοια ποσά πληρώνονται σε τουριστικές επιχειρήσεις που επιφυλάσσουν κυριολεκτικά εργασιακές συνθήκες γαλέρας για τους εργαζόμενούς τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου