Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΗΡΕ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ..

Ε, και…

Του Ευγένιου Ανδρικόπουλου

Άλλο ένα κύπελλο πρόσθεσε στην τροπαιοθήκη του ο Ολυμπιακός δίχως κανείς από τους υποψιασμένους οπαδούς του να είναι σε θέση να το πανηγυρίσει για διάφορους λόγους κυρίαρχος των οποίων είναι η ταπείνωση της προσωπικής και κοινωνικής του ζωής. Το γλέντι έτσι που στήθηκε στο ΟΑΚΑ δεν αφορούσε παρά μια δράκα επαγγελματιών οι οποίοι κατά τον άλφα ή βήτα τρόπο επιβιώνουν από το ποδόσφαιρο. Γι αυτό και ήταν όλα στιγμιαία. Από τα ελάχιστα βεγγαλικά που υψώθηκαν στην νυκτερινή Αθήνα ως τις ασθενείς ιαχές των μισθοφόρων που δεν υπερέβησαν τα τείχη του σταδίου.

Και πως άλλωστε.. Μια δράκα ποδοσφαιριστών που εισέβαλε στο ελληνικό πρωτάθλημα όπως η λεγεώνα των ξένων, αν και μεγαλειωδώς αμειβόμενη αποδείχθηκε ελάχιστη εμπρός στα παιδιά του -όνομα και πράγμα- Ατρόμητου των οποίων η αντίσταση παρά λίγο να εξευτελίσει ολοκληρωτικά την πλέον χαϊδεμένη ομάδα του Ελληνικού πρωταθλήματος και τον προπονητή της ο οποίος απόλαυσε όσο εργάσθηκε εδώ μιας ιδιαίτερης επικοινωνιακής ασυλίας...

Χθες αυτή η ομάδα η οποία εξευτελίστηκε από την Μέταλιστ μέσα στο Καραϊσκάκη είχε μια και μοναδική ευκαιρία να εμφανίσει ένα συγκροτημένο σύνολο το οποίο δια της έντεχνης περιφοράς της μπάλλας (και όχι του επιφαφίου ως αυτοί) θα δικαιολογούσε τα αχρεωστήτως καταβληθέντα στους παίκτες της, είτε δια μέσου των εισιτηρίων, είτε δια μέσου των τηλεοπτικών δικαιωμάτων για να εξιλεωθεί στα μάτια των οπαδών της.

Αντ’ αυτού είδαμε μια ομάδα από την οποία έλλειπαν οι προσωπικές ή οι συλλογικές εμπνεύσεις, ή οι αυτοματισμοί. Γενικώς  μια ομάδα που κανείς δεν είπε στους παίχτες της πως όταν δεν έχουμε τι να κάνουμε με την μπάλα την κρύβουμε στο σωβρακάκι μας για να μην την βρει ο αντίπαλος. Μια ομάδα που δεν είχε έναν Κούδα να την τραβήξει στο κατόπι του από τα κορδόνια, έναν Τζόρτζεβιτς να βγάζει μάτια, έναν Χατζηπαναγή που να μαγεύει, έναν Δεληκάρη να σε ταξιδεύει για να μην πάω πιο πίσω κι αρχίσω να μιλώ για Δομάζο, Παπαϊωάννου Μπέμπη, Μαύρο Δέδε και δεν θα συμμαζεύεται η θλίψη από τις ανίερες συγκρίσεις..

Τι έχει συμβεί; Τα έχουμε πει δεκάδες φορές.. Αυτά που δεν θα διαβάσετε σε άλλα μέσα επικοινωνίας. Είτε γιατί φοβούνται είτε γιατί μισθοδοτούνται. Οι ακαδημίες έχουν γίνει ιδιωτικές, η συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειών αδυνατεί να καταβάλλει τα σαράντα ή πενήντα ευρω  μηνιαίως για να καλύψει την άθληση των παιδιών της αλάνες πια δεν υπάρχουν και όσες ομάδες έχουν ακαδημίες μόνον κατ΄’ όνομα προσεγγίζουν αυτές τις απαιτήσεις του αθλήματος.. Συνέπεια αυτών ή πιο σωστά υπό το άλλοθι αυτών, εισβάλλουν οι ξένες συνομωσίες των μετρίων που επιπλέον υπερκτιμώνται έτσι ώστε να πιστώνεται εσαεί ο σύλλογος στον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ .

Κατόπιν αυτών αν και Ολυμπιακός τω ποδοσφαιρικω φρόνημα, τα συγχαρητήριά μου στον Ατρόμητο που τους ξεβράκωσε άπαντες. Από τον Μαρινάκη ως τον πολύ Σάββα και τον άλλο τον στόκο τον Μητρόπουλο που εκθέτει εαυτόν υποψήφιο της Νέας Δημοκρατίας υπολογίζοντας μικροπολιτικά πως ο Ολυμπιακός στον Πειραιά ή όπου αλλού δεν χάνει.. Χάνει σου λέω χάνει γιατί κι εγώ Ολυμπιακός είμαι που τα γράφω αλλά εσύ με την υποψηφιότητά σου θα αποδείξεις ακριβώς το αντίθετο. Γιατί οι πραγματικοί Ολυμπιακοί της άλλοτε λαϊκής ομάδας του Πειραιά θα σε γράψουν..