Επικίνδυνη η στρατιωτική συμφωνία με το Ισραήλ

Αντιγράφω από την συνέντευξη της κ. Παπαρήγα σε έναν συνάδελφο που εκτιμώ όχι γιατί στα χέρια μου μεγάλωσε κατά πως λέει και το λαϊκό άσμα επαγγελματικά, αλλά γιατί είναι επαρκής πλήρης και παρά τις δεσμεύσεις που έχουμε όλοι στον χώρο από τα Μέσα που μας απασχολούν, εξάγει με τις ερωτήσεις του ειδήσεις ή θέσεις που εμπεριέχουν ειδήσεις. Και ιδού η απόδειξη.

-- Χ. ΤΣΙΓΟΥΡΗΣ (MEGA): Κυρία Παπαρήγα, σας άκουσα να λέτε ότι σας ανησυχεί η συμφωνία Ελλάδας - Ισραήλ για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, καθώς επίσης και η στρατιωτική συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών. Ανάλογου προσανατολισμού συμφωνία, στρατηγική επιλογή, έχει κάνει και η Κυπριακή Δημοκρατία. Η κριτική σας είναι ίδια και γι' αυτή την περίπτωση;

-- Κοιτάξτε να δείτε, η συμφωνία με το Ισραήλ είναι στρατιωτική κατά βάση. Παραδίπλα έβαλαν και την ανταλλαγή αλληλοενημέρωσης για ζητήματα ιατρικής τεχνολογίας, για συνεργασία στα θέματα υγείας. Αυτά δεν είναι κάτι που μας τρομάζει, μπορείς να κάνεις συνεργασίες για τέτοια θέματα με πολλές χώρες. Είναι στρατιωτική παράδοση του εναέριου χώρου της Ελλάδας για πόλεμο κατά του Ιράν.

Κι εγώ βάζω το εξής ερώτημα, το Κόμμα δηλαδή το βάζει, δεν είναι προσωπικό: Το Ιράν ξεκίνησε το εμπάργκο στην Ελλάδα όσον αφορά την τροφοδοσία με το ιρανικό πετρέλαιο. Βεβαίως, ιδιωτικές εταιρείες αγοράζουν απ' το Ιράν. Για ποιο λόγο, δηλαδή, η Ελλάδα να έχει απέναντί της εχθρό το Ιράν; Επειδή το Ιράν είναι εχθρός των ΗΠΑ ή δεν ξέρω ποιων μελών της ΕΕ, που ενδιαφέρονται εκεί να πάρουν τις πηγές του πετρελαίου; Καταλαβαίνετε ότι συμφωνία μπορείς να κάνεις με οποιαδήποτε χώρα, με οποιαδήποτε κυβέρνηση μάλλον, σημασία έχει το περιεχόμενο.

Να δούμε, όμως, και μια άλλη πλευρά: Αναμφισβήτητα η Κύπρος καλά έκανε, αφού είχε καθορίσει και την ΑΟΖ, κάτι που στην Ελλάδα ούτε καν υπάρχει ως σκέψη, επειδή έχει να κάνει με την άντληση του φυσικού αερίου και του πετρελαίου σε συνεργασία με ισραηλινές και αμερικάνικες εταιρείες. Πρέπει να σας πω το εξής πράγμα - και νομίζω ότι τέτοια αυταπάτη δεν υπάρχει στην Κύπρο και ιδιαίτερα δεν υπάρχει τέτοια αυταπάτη στο ΑΚΕΛ ή αν θέλετε σε ριζοσπαστικές δυνάμεις. Εάν αύριο έρθει ένα καινούριο σχέδιο Ανάν, δε σημαίνει ότι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ, επειδή υπάρχει συνεργασία σε επίπεδο φυσικού αερίου και πετρελαίου, θα πάρουν την ίδια θέση που θα πάρει η Κυπριακή Προεδρία.

Εδώ καλλιεργούνται αυταπάτες, όταν κάνεις μια τέτοια συμφωνία, ότι βρήκαμε νέους προστάτες. Μπορεί να υπάρχουν συμφωνίες οικονομικού περιεχομένου - και υπάρχουν - που βοηθάνε τις διάφορες εταιρείες, όμως, δεν έχουν καμία πολιτική προέκταση. Οι ίδιοι οι οποίοι δίνουν «πράσινο φως» στις εταιρείες τους να συνεργαστούν με μια χώρα δε θα έχουν κανένα πρόβλημα να τους κατασπαράξουν όταν τους συμφέρει. Σε καιρό πολέμου, άλλωστε, στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ούτε αμερικάνικες βιομηχανίες έπαυαν να συνεργάζονται με γερμανικές και πολύ περισσότερο η ουδέτερη Σουηδία στον πόλεμο ήταν ο βασικός τροφοδότης της πολεμικής βιομηχανίας της Γερμανίας.

Οι οικονομικές συμφωνίες, δηλαδή, δε σημαίνει ότι μετατρέπονται σε πολιτικές συμμαχίες υπέρ των λαών. Γιατί εμείς αυτό θέλουμε. Και ούτε γλιτώνουν μια χώρα, για να το πω έτσι, από την επίθεση από τη χώρα που έχεις κάποιες οικονομικές συνεργασίες. Γιατί, δηλαδή, να εμπιστευτούμε το Ισραήλ; Ξέρουμε τι ρόλο παίζει στην περιοχή. Και αυτό βοηθάει το Παλαιστινιακό; Βοηθάει; Τι λέτε;