Μεσόγειο τη λένε και καίγονται γυμνά, μαύρα μεταναστάκια με μάτια φωτιά. Γιατ’ είχαν βάλλει το βαρκάκι τους σε μια δύση, για να λιώσει αυτό μέσα στις φλόγες ενός κάδρου πανέμορφου όπως όλες οι ψευδαισθήσεις. Στο μεταξύ μας χτύπησαν το τζάμι. Λάθος σπίτι.. Λάθος παράθυρο.. Λάθος χρόνος και αιώνας. Γιατί εμείς λείπαμε. Η πολιτική διάγνωση αποφαινόταν—μη αναστρέψιμη κατάσταση. Κοινωνικά νεκροί..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου