Γαμάτε γιατί χανόμαστε θα ήταν ο ακριβής τίτλος του άρθρου αυτού που αφορά το Δημογραφικό: Ο χείριστος των καθεστωτικών εμπαιγμών!! Προβληματίζονται τάχα για την σταδιακή μείωση του ελληνογενούς πληθυσμού! Ποταμούς λασπωμένων δακρύων χύνουν οι ακροδεξιές ορντινάντσες των εξουσιαστών, με την αναπαραγωγή τους από τους λακέδες των μίντια επί της πλατείας Συντάγματος.
Θα εξαφανιστούν οι Έλληνες ηχοβολούν τρομοκρατικά.
Το ότι οι Ελληνες που υπαινίσσονται έχουν δια παντός εξαφανιστεί είναι μια αλήθεια που δεν είναι για όλα τ' αυτιά.Για να μείνει επί του προσκηνίου και πλην ηχηρών εξαιρέσεων ένα υπόδειγμα προς αποφυγή.
29 ιστορικές αυτοκρατορίες διαλύθηκαν στα εξ ων συνετέθησαν. Οι Χετταίοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Σουμέριοι οι Καρχηδόνες των οποίων η χώρα μετά την τρίτη καταστροφή δεν ήταν καν ορατή. Με την ιστορία να γράφεται απο τους νικητές. Και ως εξ αυτού δεν χρήζει κάποιος ικανότητες πολιτικής καφετζούς για ν' αποφανθεί περί του μέλλοντός μας, το οποίο και σύμφωνα με πόνημα του εργαστηρίου Κοινωνικών και Δημογραφικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Λάρισσας προβλεπεται δυσοίωνο.
Σε ανάλυση της καθηγήτριας και διευθύντριας κυρίας Ιφιγένειας Κοκάλη, υπογραμμίζεται ευθέως και ευθαρσώς η κατάρρευση των γεννήσεων οι οποίες: Κατά το έτος 2023 μόλις άγγιξαν τις 72 χιλιάδες!
Και για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης και αναφοράς, αυτό εξισούται με μόλις κατά το ήμισυ εκείνων που καταγράφηκαν την εικοσαετία 1951--1970. Για να καταλήξει στο αυτονόητο:
«Οι λόγοι αυτής της κατάρρευσης δεν εντοπίζονται μόνο εντός του πεδίου της δημογραφίας, αλλά αφορούν συνολικότερα τις κοινωνικές προκλήσεις, που αντιμετωπίζει η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες». Τώρα ως προς τις αιτίες αναφέρονται οι γνωστές και θα τις αναφέρω υπό την ψευδαίσθηση πως μόλις ανακάλυψα τον τροχό.
Γράφει η κυρία Κοκάλη:
Μεταξύ των ετών 2011 και 2024, καταγράφονται σταθερά αρνητικά φυσικά ισοζύγια (γεννήσεις μείον θάνατοι), τα οποία-μαζί με τα αρνητικά μεταναστευτικά ισοζύγια της ίδιας περιόδου- προκάλεσαν μείωση του πληθυσμού κατά σχεδόν 500 χιλιάδες άτομα.
Σήμερα καταγράφει από τους χαμηλότερους ετήσιους δείκτες γονιμότητας στο Δ΄ Γερμανικό Ράιχ (κατ’ ευφημισμόν Ε.Ε.).
Η λεγόμενη διαγενεακή γονιμότητα να κινείται στα 1,3-1,4 παιδιά ανά γυναίκα (στις γενεές που γεννήθηκαν γύρω από το 1980), δηλαδή, υπολείπεται σημαντικά του γενικού ορίου αναπαραγωγής (2,07 παιδιά ανά /γυναίκα).
Παράλληλα, η Ελλάδα που ...ανήκει στους Έλληνες είναι σχετικά γερασμένη χώρα αφού σχεδόν το 23% των κατοίκων της είναι άνω των 65 ετών. Το 2023, πάνω των 65 ήταν σχεδόν 1 εκατομμύριο περισσότεροι από τα παιδιά μέχρι 14 ετών. Την ίδια στιγμή παρατηρείται και προοδευτική αύξηση των ποσοστών ατεκνίας, τα οποία για τις γενεές γύρω από το 1980 αφορούν πλέον περίπου 1 στα 5 άτομα.
"Στην ανάλυση η Ιφιγένεια Κοκκάλη υπενθυμίζει επίσης ότι «η μείωση του πληθυσμού ξεκίνησε από το 2011 και όχι νωρίτερα, λόγω ακριβώς της μαζικής εισόδου αλλοδαπών μεταξύ 1991 και 2010, που είχε ως αποτέλεσμα ένα θετικό μεταναστευτικό ισοζύγιο κατά 795 χιλ. άτομα» και προσθέτει:
«Η μαζική είσοδος νέων κυρίως ατόμων σε αναζήτηση εργασίας συνέτεινε, εκτός των άλλων, στην επιβράδυνση της γήρανσης του πληθυσμού της Ελλάδας, στην αύξηση της γεννητικότητάς του και στην τόνωση της δημογραφικής δυναμικότητάς του, δεδομένου ότι η αύξηση του πληθυσμού της χώρας μεταξύ 1991 και 2011 αποδίδεται σχεδόν αποκλειστικά στην αύξηση του αριθμού των αλλοδαπών.
Η χρηματοπιστωτική κρίση άλλαξε την φορά των ροών και το ισοζύγιο εισόδων-εξόδων έγινε και πάλι αρνητικό, όπως στην προ του 1990 εποχή. Κατά την δεκαετία 2011-2021, οι έξοδοι συνεχίστηκαν, και αφορούν, αφενός, τους οικονομικούς μετανάστες που, έχοντας εγκατασταθεί στην χώρα κατά τις δυο προηγούμενες δεκαετίες, τώρα επιστρέφουν στις χώρες τους- αφετέρου, αφορούν τους νέους Έλληνες και νέες Ελληνίδες (25-34 ετών αλλά και 35- 45 ετών), οι οποίοι εξακολουθούν να αποδημούν».
»Η δεύτερη αιτία της φυγής αφορά σε χρόνιες παθογένειες, όπως η έλλειψη αξιοκρατίας Η τρίτη αφορά στους κοινωνικούς όρους διαβίωσης, όπως η ανοιχτή, ασφαλής, δυναμική και ανεκτική κοινωνία, αλλά και η γνωριμία με διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα».
Τέλος, το ζήτημα της στέγασης, που αναδεικνύεται σε μείζον τα τελευταία χρόνια, έρχεται να προστεθεί στα παραπάνω»-προσθέτει η Ιφιγένεια Κοκκάλη, η οποία επισημαίνει και ένα ακόμα οδυνηρό φαινόμενο.
Σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στην (Ελλάδα) αυξάνεται η ηλικία αποχώρησης από την οικογενειακή εστία, η μέση ηλικία στον γάμο και η αντίστοιχη στην απόκτηση των παιδιών. Με απλά και πικρά λόγια, πώς να λυθεί το δημογραφικό, όταν υπάρχουν χιλιάδες ζευγάρια με 1-3 παιδιά, που (φυτο)ζούν στο σπίτι των γονιών με μόνο βασικό εισόδημα τις συντάξεις του πατέρα, της μάνας, του παππού ή της γιαγιάς…."
Πως όμως να ψέξεις έναν λαό που απέχει των παραδοσιακών αξιών μια εκ των οποίων είναι η οικογένεια όταν γνωρίζει ότι: Θα ενταχθεί στους μελλοντικούς στρατούς των επιστημόνων--μεταναστών όπου γης για να τον χάσεις από τα είκοσί του χρόνια; Προηγουμένως έχεις επενδύσει στην μόρφωσή του που ως μη όφειλε θα την παράσχει έτοιμο πιάτο στην αλλοδαπή. Καταφεύγει κατά προτίμηση σε αυτό παρά να παραμείνει ως ανταλλακτικό μιας ψοφοδεούς εξουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου