Δεν μπορώ να γράψω.. Φύση και θέση αδύνατον να συγκεντρωθώ. Γιατί αν είμαι ότι έχω και ότι έχω έχει χαθεί τότε ποιος είμαι; Επί του ερωτήματος αυτού η απάντηση είναι μία. ΄Ενα τίποτα αν ότι έχασες παραπέμπει στον άνθρωπο. Ένας ακόμη μετά τον πανάξιο μουσουργό Κώστα Ευαγγελάτο μέσα σε δύο χρόνια..
Αυτόν που στέκει εν όπλοις δίπλα σου για να σε υπερασπίσει. Αυτον για τον οποίο η απώλεια ενός φίλου είναι επωδυνοδέστερη της απώλειας μιας περιουσίας.
Αυτόν που μόλις τον χάσεις διαπιστώνεις ότι διπλασιάζει την αξία του.
Αυτόν που σβήνοντας το φως του νιώθεις πως έχεις χάσει κάτι μοναδικό που δεν ήταν η λαχτάρα της φιλίας του, αλλά η ίδια η λαχτάρα για νέους φίλους.
Αυτή την ομάδα ανθρώπων στόλιζε ο Δημήτρης. Καθαρός, τίμιος, δίκαιος. Οπαδός της χρυσής τομής.
Τον θυμάμαι να μου λέει στην δημοφιλή εκπομπή τα Κυριακάτικα μ' εμένα επικεφαλής των ρεπορτάζ κι εκείνον μαζί με την Ακρίτα παρουσιαστή, Ευγένιε πρόσεχε θα σε πολεμήσουν!! Και θα το κάνουν γιατί εσύ παίζεις τη μπάλα επί χόρτου και όχι στ' αποδυτήρια!! Και εκ του αποτελέσματος είχε δικαιωθεί.
Ιχνηλατώ τις πλέον στεγνές λέξεις τούτη την ώρα του αναπάντεχου κακού. Για να μην γλιστρήσω σε μεγαλοστομίες.
Μα είναι τα συναισθήματα που πλημμυρίζουν τις καρδιές μας, από τον εφιαλτικό αιφνιδιασμό. Που ο κύκλος του στερήθηκε της δημιουργίας του.
Αυτής που οσφράνθηκα όταν τον επέλεξα ως πνευματικό πατέρα του πρώτου μου γιου.. Θέση που διεκδικούσε και η Λιάνα Κανέλλη. Αξιόλογα πρόσωπα και οι δύο. Ενστικτωδώς όρισα τον Δημήτρη. Και δεν έκανα λάθος.
Εύχομαι να είναι μακρύς και πλήρης από χρώματα και φως της Άνοιξης ο δρόμος για την Ιθάκη σου Δημήτρη. Ο Κουμπάρος σου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου