ΠΟΥ ΗΣΑΣΤΑΝ ΩΡΕ ΟΤΑΝ:

 Ακούω εξοργισμένος σήμερα πλείστους όσους γνωστούς και μη εξαιρετέους να σπαράσσουν ως μοιρολογίστρες επί του λαϊκού πτώματος που : Είτε δια της παραλείψεως είτε δια της συνέργειάς τους κατέληξε. 

 

Που ήταν όμως όλοι αυτοί όταν στον παγωμένο βορά ψηφιζόταν το ευρωσύνταγμα του στυγνού ανταγωνισμού και η λευκή βίβλος της μαύρης «απασχολησιμότητας;» Δεν ήξεραν. Δεν ρωτούσαν; 

Πως δια του πρώτου διαχεόταν υποδορίως το ιδεολόγημα του ανελέητου ατομικισμού υπό το σύνθημα η ζωή μου ο θάνατός σου και δια του δευτέρου απαλλασσόταν ο εργοδότης της μισθοδοσίας του εργαζόμενου;

Που ήταν όλοι αυτοί όταν οι καταθετικές τράπεζες, σήματος δοθέντος από τη μητρόπολη του καπιταλισμού, συγχωνεύτηκαν εν μία νυκτί με τις επενδυτικές ρισκάροντας εν ονόματι του φθηνού χρήματος τα κόπια των καταθετών με τις γνωστές χρηματιστηριακές οδύνες; 

Που ήταν όλοι αυτοί όταν οι ίδιες τράπεζες δια μέσου της δημιουργικής λογιστικής αιχμαλώτιζαν κράτη ολόκληρα ως να ήταν προσημειωμένα οικόπεδα; 

Δεν ήξεραν δεν ρωτούσαν για το είδος της μούφας που παρέπεμπε ο όρος δομημένο ομόλογο και πως τα χρηματιστήρια είχαν μετεξελιχθεί σε πρακτορεία στοιχηματικού τζόγου και όχι επενδυτικών καταγραφών; 

. Και ήξεραν και γνώριζαν. Γιατί αθώοι έλληνες πλην των αναλφάβητων δεν υπάρχουν. Άπαντες ψώνιζαν και ψωνίζονταν στις υπεραγορές, αλλά ουδείς διερωτήθηκε πως διάβολο αγοράζω ντομάτα πολωνίας πατάτα μοζαμβίκης καλτσόν ινδίας πουκάμισο κινας κρέας αργεντινής και λάδι γερμανίας. 

Ουδείς ενοχλήθηκε από την απουσία των μυθικών ηλεκτρικών συσκευών ελληνικής εξ ολοκλήρου παραγωγής Ιζόλα Πίτσος Εσκιμό οι οποίες εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας; 

 Άπαντες περνούσαμε την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Σκαραμαγκά για την θερινή μας ραστώνη στη Πελοπόννησο, αλλά ουδείς προβληματίστηκε στη θέα των ημιβυθισμένων μέσων παραγωγής της; 

 Όχι όλοι. Γιατί κάποιοι και ήξεραν και γνώριζαν αλλά : Κρατούσαν ομπρέλα όταν έβρεχε ο Ντράγκι και οι απόγονοί του πακέτα με αντίτιμο τη καταστροφή της ελληνικής παραγωγής που σήμαινε πως: Η Ελλάς εξήγαγε θέσεις εργασίας και εισήγαγε από το ευρωκωλοχανείο επιδοματική ανεργία.. 

Μόνο που αυτοί οι κάποιοι κρατούσαν την ομπρέλα ανάποδα. Διασωλημένη με τα προσωπικά τους χρηματοκιβώτια .. Από υπερκομματικές μαριονέτες της πολιτικής, ως λακέδες συνδικαλιστές και κοτζαμπάσηδες της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Ποια εν τέλει είναι η εξίσωση; Πως ο παρανομαστής στη κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας είναι ο γνωστός ένας, το κεφάλαιο δραγάτης, με τους αριθμητές εναλλασσόμενους ως μαριονέτες στο κουκλοθέατρο της πολιτικής.. Το ρόλο του άγνωστου Χ θα τον απέδιδα στον λαό αν ο λαός ήταν λαός και όχι όχλος.