Τα πάντα ρει..
Ασφαλώς και είναι η κοινωνική εποχή της «νεύρωσης», αλλά δεν είναι η κουλτούρα της ακαμψίας, παραμένει το ημέτερον μετεμφυλιακό «κεραμίδι», αλλά και το «έτσι τα βρήκαμε, έτσι τ’ αφήνουμε».
Εξακολουθεί αλλά βαλλόμενο το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» ως κρατική αλχημεία επί ιστορικών αξιών που άλλη δυναμική εκφράζανε στην αυθεντικότητά τους.
Και πάντα με την επίγνωση, ότι η δυτική «αποταμίευση» καμιά σχέση δεν είχε με το ημέτερο «κάτι στην άκρη».
Πλέον, είσαι υποχρεωμένος να «εξελίσσεσαι», να απαρνιέσαι κάθε ρίζα και σταθερά, να τελείς σε διαρκές «ταξίδι» χωρίς μνήμη εκκίνησης και έγνοια προορισμού, να είσαι ένας μετέωρος νομάδας, μια εύπλαστη συμπεριφορά.
Είσαι το ψυχολογικό «εποικοδόμημα» του καπιταλισμού των Αγορών και της ηλεκτρονικής διαχείρισης ενός ακαθόριστου πλούτου «από χαρτί και πλαστικοποίηση».
Σήμερα στη μια δουλειά («δια βίου μάθηση»…) – αύριο στην άλλη, σήμερα στη μια «χώρα» – μεθαύριο σε μια άλλη, πολύγλωσσος, ουδέτερος, τουριστικός, καταναλωτικός, διαδικτυακός, ρευστός, χωρίς δεσμεύσεις.
Κατέπεσε δια του παγκοσμιοποιημένου κτήνους ο φερετζές της λαϊκής δεξιάς που επί δεκαετίες ασελγούσε επί των αφελών μικροαστών. Γιατί δεν αρέσκεται στους «σφιχτόκωλους» ο μοντέρνος καπιταλισμός!
Αντίθετα, τους θέλει ανακαινισμένους «ανθρώπους του κόσμου».Και κυρίως εθνομηδενιστές.
Με την αλλαγή να είναι ο νόμος της κίνησης. Κι όσα φλας φωτίζουν στιγμιαία τον ορίζοντα δεν είναι τίποτα πλέον των εκλάμψεων ενός κόσμου που σβήνει. Εκτός και αν....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου