Μούκλεψε από τη πρώτη στιγμή τις αισθήσεις που εν τέλει συμπυκνώθηκαν όλες σε μία. Την ακοή. Στη Νάπολι ήταν. Μια νύχτα από ασήμι με το φεγγάρι στο γιόμα του. Το ιστορικό θέατρο ασφυκτικά γεμάτο. Τόσο που η ανάσα σου η εκπνοή του διπλανού. Μα ούτε που την άκουγες. Τη κρατούσε μήπως κι εκληφθεί σαν ραδιοφωνικό παράσιτο..Έκλεινες κάτω από τις βλεφαρίδες σου τη νύχτα κι άφηνες τον ήχο της φολκλορικής μελωδίaς να γλιστρήσει στη ψυχή.. Για να καθαρίσει από τους κακόβουλους ιούς. Έτσι που για χρόνια μετά να την σφυρίζεις όταν οι συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας έσφιγγαν..Και να παίρνεις τους δρόμους του απείρου και της Άνοιξης..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου