Κυριακή. Μέρα σχόλης.. Μυστικισμού. Στο διάβολο οι πολιτικές αναλύσεις. Έχω κι εγώ δικαίωμα στ’ όνειρο. Ανακωχή.. Κορινθιακός. Εμπρός μου η θάλασσα να τρέμει σαν φύλλο λαμπιρίζοντας. Σαν κάτι να μου ψιθυρίζει. Την ακούω. Τη βλέπω. Ακόμη και τ’ αγάλματα σου μιλούν αν ξέρεις την γλώσσα τους. Καλώς την.
«Φοβάσαι κάτι», τη ρωτώ.. «Εσένα» μου απαντά. «Μα σε τι μπορώ να σε βλάψω εγώ», απόρησα. «Με κοιτάς επίμονα σαν να με γδύνεις».. «Επαγγελματική διαστροφή» σχολιάζω.. «Τότε κατέβασε τα ρολά. Τα βλέφαρά σου..» «Ε, και..» «Θα σου προβάλλουν στην οθόνη του μυαλού όλα τα θέλω σου τα μάτια της ψυχής».. «Ε..και…» «Θα ξέρω αν μπορώ να βοηθήσω!!».. «Ένα ταξίδι» σκέφτηκα αλλά τ’ άκουσε. «Στο χθες ή στο αύριο;» ρώτησε με νόημα. «Έχει σημασία ο χρόνος;» «Ναι γιατί συνδέεται με προσδοκίες και απωθημένα» Τζακ Ποτ. Επίκεντρο. «Ανοίγεις πληγές» σκυθρώπιασα. «Έτσι θα φύγει το απόστημα για να μείνει το αίμα καθαρό».. «Ε, και..» «Θ’ απολαύσεις ανέμελα το ταξίδι.. Έλα βούτηξε…»
Κι έπεσα στην απόλυτη αγκαλιά του στοιχείου της. Το νερό.
(αφορμής δοθείσης μιας βόλτας στη θάλασσα σήμερα απόσπασμα από το τέταρτο βιβλίο μου που δεν ξέρω αν και πότε θα το τελειώσω έτσι όπως έχω μπλέξει με τούτο τον διάβολο της ενημέρωσης..)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου