Και να που καταλήξαμε με εκεί που αρχίσαμε. Στην δια δύο διαίρεση μιας αλυσίδας που κάποιος της κρίκος ήταν ισχαιμικός Κανόνας νομοτελειακός.΄Επιστρέφουμε πάντα στο σημείο εκκίνησης.. Στο μηδέν. Στο τίποτα. Μόνο που: Η ενδιάμεση διαδρομή που παρεμβάλλεται συχνά αφήνει οδυνηρά αποτυπώματα.Είναι αυτά που παίρνουν μυστηριωδώς όψη στα δακτυλίδια του καπνού. Για να γίνει αβάσταχτη η ελαφρότητά τους. Πως θα ήταν άραγε αν... Αν ..Αν ..Λόγος υποθετικός. Και η ιστορία δεν γράφεται ως υπόθεση εργασίας. Αλλά με αίμα καυτό. Που δεν ακυρώνεται. Δεν αλλοιώνεται. Δεν παραφράζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.