ARANJUEZ MON AMOUR

 Και να που καταλήξαμε με εκεί που αρχίσαμε. Στην δια δύο διαίρεση μιας αλυσίδας   που κάποιος της κρίκος ήταν ισχαιμικός Κανόνας νομοτελειακός.΄Επιστρέφουμε πάντα στο σημείο εκκίνησης.. Στο μηδέν. Στο τίποτα. Μόνο που: Η ενδιάμεση διαδρομή που παρεμβάλλεται συχνά αφήνει οδυνηρά αποτυπώματα.Είναι αυτά που παίρνουν μυστηριωδώς όψη στα δακτυλίδια του καπνού. Για να γίνει αβάσταχτη η ελαφρότητά τους. Πως θα ήταν άραγε αν... Αν ..Αν ..Λόγος υποθετικός. Και η ιστορία δεν γράφεται ως υπόθεση εργασίας. Αλλά με αίμα καυτό. Που δεν ακυρώνεται. Δεν αλλοιώνεται. Δεν παραφράζεται.