Σε Κόμμα για όλες τις χρήσεις εξελίχθηκε ο Σύριζα του Κασσελάκη. Του κενού πολιτικού περιεχομένου στελέχους (λεμε τώρα) με τα σπαστά ελληνικά και τη σπαστή μέση.
Και επικαλούμαι το αρχαιοελληνικό κρίμα αποδεχόμενος οδυνηρά ότι η εκλογή του ήταν ο κοινωνικός μας καθρέφτης. Που στην απόγνωση ή την θεία μανία του Έλληνα ν' απαλλαγεί από τους δυνάστες του, καταφεύγει σε εξ αίματος συγγενείς τους.
Γιατί τι ήταν εκείνο το κουκλοθέατρο υπό την απολίτικη ονομασία Ποτάμι. Ή η Μιχαλολιάκεια Χρυσή Αυγή των μίσθαρνων και αναλφάβητων τραμπούκων. Ή ακόμη ακόμη η εκ της Βεροίας προκύψασα Νίκη του θεούσου. Νίκη κατά ποίων; Των απίστων Οθωμανών; Το υπό τις νεαρές του Ιουστινιανού θεοκρατικό κράτος του Βυζαντίου και της ημίτρελης Αρβελέρ, έχει αποδημίσει από καιρού.
Ή τέλος τέλος ποιον και τι πολιτικά εκπροσωπούν η Ελληική Λύση και οι Σπαρτιάτες. Σαφάρι κατά των μεταναστών; Μόνον που ο "αγοραστής του χώρου" η ωραία Ελλάς δεν είναι ο εξαθλιωμένος Πακιστανός ή ο τρισάθλιος Νιγηριανός.
Αλλά ο αδήλωτης εθνικότητας κάτοχος της χρυσής βίζας.
Ποιον επομένως εκπροσωπούν όλοι αυτοί, του Σύριζα συμπεριλαμβανομένου, ως αξιωματική αντιπολίτευση. Να σας πω εγώ.
Τις καθεστωτικές εφεδρείες μη τύχει και στρέψει το βλέμμα του ο λαός στις αιτίες της πυορροούσας πολιτικής πληγής. Κι αυτό είναι ένα γαϊτανάκι που τέλος δεν θα έχει.
Αντιθέτως της φαρσοκωμωδίας Κασσελάκη που είτε αναβαπτιστεί είτε αφοριστεί το κόμμα του θα συρρικνωθεί στα προ του δημοψηφίσματος της κυβίστησης ποσοστά.
Γιατί η ζημιά που έχει προκαλέσσει είναι μη αναστρέψιμη.
Πλέον είναι ηλίου φαεινότερο πως η εντολή που είχε λάβει ήταν να μετατρέψει σε θίασο ένα κόμμα που παρά τις καταφανείς αδυναμίες του, κάλυπτε έστω δια της προπαγανδιστικής, φενάκης τις προσδοκίες μιας αλλαγής. Δυστυχώς ως νεοέλληνες επτωχεύσαμε και δεν εννοώ μόνον οικονομικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου