Σούρουπο αυτοκριτικής ή μήπως παραμιλητό εξομολόγησης; Ίσως πάλι είναι η ώρα που βαραίνει η ψυχή. Η αφορμή πλάι μου, η πλατεία Χαλανδρίου, που σφύζει στο νιάτο με φωνές στα ψηλά ντεσιμπέλ. Μ' ενοχλούν γιατί το μόνο άσχημο που βλέπω στον καθρέφτη μου, είναι ότι δεν ανήκω πλέον σ' αυτά. Περιορίζομαι ωστόσο παρηγορητικά πως μια μέρα θ' αντιστραφεί η ιεραρχία των προσδοκιών τους. Σήμερα ποθούν αγάπη, χρήματα, υγεία. Αύριο θα θέλουν υγεία χρήματα κι αγάπη. Η σειρά θ' αλλάξει. Τίποτ' άλλο..
.................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου