Ανεκπλήρωτα όνειρα θαμμένα στο νεκροταφείο των αναμνήσεων. Χύμα σε κάποια συρτάρια που διστάζεις ν’ ανοίξεις. Φοβάσαι..Κάτι ξεθωριασμένες ασπρόμαυρες φωτογραφίες προσώπων που δεν αναγνωρίζονται. Κι όμως. Κάποτε ήταν ολόφωτα. Με τα χρώματα της άνοιξης. Ζωντανα.. Τι θέλεις τώρα και σκαλίζεις σαν τυμβωρύχος.. Αλίμονο σ’ όποιον ζει στην έρημο και θυμάται τα του κόσμου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου