Δικαίωμα επικριτικής άποψης σε κάθε αναλφάβητο έδωσαν τα Κοινωνικά Μέσα Μαζικού Αυνανισμού. Για τελευταία φορά πριν τους λούσω με τον οχετό της Ψιττάλιας. Όστις αρχικώς θέλει ν’ αναμετρηθεί μαζί μου δημοσίως και όχι στο Μέσετζερ.
Για τους υπολοίπους, που ίσως δικαίως απορούν ως προς την σκληρότητα του λόγου που καταθέτω εμφαντικά, να διευκρινίσω άπαξ δια παντός τα εξής:
Ο φιλολογικός καθωσπρεπισμός αποκρύπτει την κατά κανόνα βιαιότητα της συνοδευόμενης πράξης και είναι απολύτως υποκριτικός γιατί: ακολουθεί τυφλά και συχνά αυτό που θεωρείται κοινωνικά αποδεκτό .
Και το κοινωνικά αποδεκτό επί των ημερών του παγκοσμιοποιημένου κτήνους είναι:
Η επικατάρατος μορφή ενός ανθρώπινου κόσμου που θεός του είναι η αφοσίωση στην νομιμότητα (ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό..) βωμό του έχει τον χρηματοπιστωτικό τζόγο και οδικό του χάρτη την υπακοή σε μια εξουσία που σφάζει τους λαούς με χρυσοποίκιλτους όρους όπως οι θεσμοί.
Επί παραδείγματι: Με μια σφαίρα αφαιρείς μια ζωή. Μ’ έναν νόμο εκατομμύρια.
Κατά τις μιντιακά φωταγωγημένες έτσι ζοφερές μας ημέρες, υπεραφθονούν τα γλυκανάλατα φληναφήματα περί «ελευθεριών», «δικαιωμάτων», «παιδείας», «εξέλιξης», «ριζοσπαστισμού», σαν το κερασάκι σε μια τούρτα από σκατά.
(λέτε ν αγνοώ λήμματα όπως κόπρανα, περιττώματα ή αποπατήματα αφόδευμα και τίλημα;)
Πρόκειται για την ψυχαναγκαστική επιβολή λούστρου επί ενός κόσμου που τελεί υπό το καθεστώς ασθματικού πνιγμού.
Το «γαμιέσαι Μητσοτάκη ή το πουτάνας γιε» δεν είναι λαϊκισμός, όσο και αν οι κήνσορες της καθεστωτικής ηθικής σας τον παρουσιάζουν ως τέτοιο.
Είναι το ουρλιαχτό αγωνίας, η οργή και η απόγνωση του λαού έναντι μιας κυβερνητικής συμμορίας που πράγματι λαϊκίζει κολακεύοντας με ανθοστολισμούς τα ταπεινότερα των ενστίκτων της.
Το «πουτάνας γιε» έτσι επιστρέφει κατά βίαιο αλλά εκρηκτικό τρόπο τη βία που ασκείται επί αυτού που το ξεστομίζει.
Επομένως:
Από μένα τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.. Χωνέψτε το…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου