Προς τι ο πόνος και ο κοπετός των μιντιακών βόθρων;
Ο θάνατος μιας ακόμη ψυχής από τον κοινωνικό μας αφρό σε λούνα παρκ της Χαλκιδικής δεν είναι ο πρώτος ούτε και ο τελευταίος. Για ν' αποδειχτεί κατά τρόπο ηχηρό ότι:
η καθεστωτική επιλεκτικότητα στην εγκατάλειψη της προστασίας του λαού σε μια αγέλη ολιγαρχικών λύκων, που όταν μαζεύονται πλάι σε μια στάνη ν' αποφασίσουν τι θα δειπνήσουν, εσείς νομίζετε ότι θα αποφασίσουν τι;
Το αίσθημα δικαίου επιβάλλει να τιμωρηθούν όλοι όσοι εμπλέκονται στην αδειοδότηση και λειτουργία της επιχείρησης - θάνατος (ιδιοκτήτης, αιρετοί, κρατικός μηχανισμός).
Ομως το «ποτέ ξανά» θα παραμένει ευχολόγιο αν δεν δυναμώσει εφ' όλης της ύλης η σύγκρουση με αυτό το κράτος, που από τη μια λογαριάζει την προστασία του λαού ως «κόστος» και «ατομική ευθύνη» και από την άλλη τα δίνει όλα για την επιχειρηματική δράση, τις επενδύσεις και την «ανάπτυξη», φτάνοντας σε σημείο ο ελεγχόμενος να είναι και ελέγχων του εαυτού του στην τήρηση ακόμα και των πιο στοιχειωδών κανόνων ασφάλειας.
Αυτό γίνεται για παράδειγμα στις μεγάλες επιχειρήσεις, όπου η τήρηση των μέτρων υγείας και ασφάλειας είναι ευθύνη «εξωτερικών συνεργατών» που πληρώνονται από τον ίδιο εργοδότη!
Και μετά αναρωτιούνται οι συνένοχοι - κυβέρνηση και άλλα κόμματα - γιατί οι εργαζόμενοι πέφτουν «σαν τις μύγες» στα εργοδοτικά κάτεργα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου