«Μη λες πως είμαστε λίγοι.. Πες μονάχα ότι είμαστε αποφασισμένοι..»
Γι’ αυτό, όσοι βλέπουν στα νέα κινήματα ενάντια στην οικονομική κρίση μια προοπτική απελευθέρωσης και αναρχικής συνειδητοποίησης σύντομα θα απογοητευτούν.
Ένα μεγάλο μέρος αυτού του «κινήματος» νοσταλγεί την εποχή της καταναλωτικής αφθονίας, και δεν επιθυμεί καμιά εξέγερση ενάντια στην εξουσία.
Αρκετοί απ’ τους αγανακτισμένους κοιμήθηκαν με γεμάτα τα πορτοφόλια τους και τώρα ξύπνησαν με χρεοκοπημένες ψευδαισθήσεις.
Γι’ αυτό κατέβηκαν στους δρόμους διεκδικώντας πίσω τις καταναλωτικές φαντασιώσεις τους.
Σχεδόν κανείς δεν ασκεί κριτική στον προηγούμενο τρόπο ζωής του, επιθυμώντας μια ελευθεριακή εκτροπή της.
Αντίθετα, επιθυμούν να διατηρηθεί η προηγούμενη τάξη πραγμάτων.
Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, μερικοί μπροστά στο φόβο της οικονομικής αγωνίας καταφεύγουν στη δειλία του ρατσισμού και της φασιστικής προπαγάνδας.
Απ’ την άλλη, οι επαγγελματίες της «επαναστατικής» ρητορείας, οι ρεφορμιστές της αριστεράς και οι συνδικαλιστές τους εξαντλούν τη διάχυτη κοινωνική οργή σε πορείες-λιτανείες περιφέροντας το πτώμα του συμβιβασμού.
Όσο για ένα μεγάλο κομμάτι των κοινωνιστών αναρχικών της Ελλάδας, αυτοί φαντασιώνονται γραφικές μυθοπλασίες που μιλούν για την κοινωνική αφύπνιση και για τη μαγική ώρα του ερχομού των αντικειμενικών συνθηκών.
Όποιος όμως κοιμάται με ελπίδες, ξυπνάει με εφιάλτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου