Ποιος πληρώνει τα επιχειρηματικά «success stories» όταν πεθαίνουν; Στην απάντηση αναδεικνύεται και ποιος πλήρωσε την ή τις κρίσεις ανθρωπίδες!! Οσονούπω ο επόμενος λογαριασμός της Μητσοτάκειας δεξιάς.. Σε ποιους θα σταλεί; Στους συνήθεις υπόπτους. Τους προμηθευτές και τους εργαζόμενους.. Στη χασμωδία σας εσείς
.....................
Το ερώτημα γίνεται επίκαιρο με αφορμή την κατάρρευση της Avramar, της εταιρείας-leader του κλάδου των ιχθυοκαλλιεργειών, στην οποία αντιστοιχεί το 50% της παραγωγής του. Η Avramar ήταν το πρώτο επιχειρηματικό success story που «καθοδήγησε» η κυβέρνηση Μητσοτάκη από το 2019.
Στην Avramar συνενώθηκαν 4 υπερχρεωμένες εταιρείες ιχθυοκαλλιεργειών, οι «Νηρέας», «Σελόντα», «Ανδρομέδα» και «Περσέας».
Ετσι γεννήθηκε ακόμη ένα success story.
Τότε, η κυβερνητική «οικονομική διπλωματία» ανακάλυψε και έφερε σαν σωτήρα το fund από τα Εμιράτα, το κρατικό ταμείο του Αμπου Ντάμπι, όπως και ένα αμερικανικό fund.
Φυσικά οι τράπεζες ήταν απαραίτητες στο έργο της «σωτηρίας». Η κυβέρνηση της «ανάπτυξης» συντόνισε τις εμπλεκόμενες πλευρές, με τις απαραίτητες «γέφυρες». Η διαδικασία ολοκληρώθηκε το 2021.
Ωστόσο, το «θαύμα» κράτησε μόλις μία διετία. Ηδη στο τέλος του 2022 η εταιρεία χρωστούσε περίπου 500 εκατ. ευρώ και από τον Μάιο του 2023 ζητούσε αναδιάρθρωση χρέους και νέα χρηματοδότηση. Οι τράπεζες «τα στύλωσαν» πρώτες, τα δε funds «την έκαναν με ελαφρά».
Προσπαθώντας να αποσοβήσει ένα γενναίο «κανόνι» που θα προκαλούσε ντόμινο στον κλάδο, η κυβέρνηση εξασφάλισε ένα ενδιάμεσο δάνειο 20 εκατ. ευρώ -σταγόνα στον ωκεανό των υποχρεώσεων- για να διατηρηθεί η εταιρεία νεκροζώντανη μέχρι να βρεθεί «λευκός ιππότης».
Πώς όμως σώζεται μια χρεοκοπημένη εταιρεία; Μόνο με διαγραφή των υποχρεώσεών της. Οχι βέβαια προς τις τράπεζες: αυτές θα συνεχίσουν να εμφανίζουν στο ενεργητικό τους τα δάνεια που έχουν παράσχει – δεν θα θέλουν να θέσουν σε κίνδυνο τη λογιστική καταγραφή των κερδών και τα υψηλά μερίσματα στους μετόχους τους.
Με κάθε πράξη «σωτηρίας» το σάπιο ενεργητικό των τραπεζών από τη δανειακή τους έκθεση στην εταιρεία λευκαίνει. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με εργαζόμενους και προμηθευτές.
Τείνει να γίνει σχεδόν μέρος της… οικονομικής θεωρίας ότι αυτοί είναι πάντα τα περιώνυμα θύματα όχι μόνο της χρεοκοπίας αλλά και της «σωτηρίας».
Ο «λευκός ιππότης» θα απαιτήσει μεγάλη διαγραφή των απαιτήσεων προμηθευτών (το 2022 ανερχόταν σε 185,9 εκατ.) αλλά και απαιτήσεων των εργαζομένων. Αλλιώς, τόσο τους μεν όσο και τους δε περιμένει το τίποτα της χρεοκοπίας και της ανεργίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου