«Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί μαζί σου για να συμβεί», έγραψε κάποτε ο Κοέλιο με τον Καζατζάκη να το συμπληρώνει μάλλον εσφαλμένα ως εξής:
"Αν δεν έχεις επιτύχει τους στόχους και τις επιθυμίες σου τότε πάει να πει πως δεν τις ήθελες πάρα πολύ.." Άρα προσωπική ευθύνη που διαχέει η δεξιά για ν' απαλλαγεί των ενοχών της.
Και να τις κραδαίνεις ως σημαία μιας αντεστραμμένης μοιρολατρίας, μέσα στην οποία σε πνίγουν οι ερινύες, ιδία δε όταν συνοδεύεται από το δυσιδαιμονικό ""γαμώ την ατυχία μου"".
Ένα τσουνάμι είναι που παρασύρει τον μισοπνιγμένο κι αυτός, "γαμώ την ατυχία του", όντας καραφλός δεν μπορεί να πιαστεί ούτε απ’ τα μαλλιά του .
Ποιο όμως είναι το ποσοστό της ατομικής ευθύνης, όταν δια μέσου της προηγούμενης ανάρτησης πληροφορηθήκατε, κατά ποιο αδιαμφισβήτητο τρόπο λεηλατείται ο λαός από την άρχουσα τάξη, τα χρέη της οποίας παραγράφονται προκλητικά;
Κι όμως είναι μεγάλο.Γιατί εξ αιτίας της κοινωνικής χασμωδίας δεν έχουν ακόμη στηθεί αγχόνες στο Σύνταγμα.
.........................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου