Είμαι εξαιρετικά δύστοκος στις επιδοκιμασίες δίχως αυτό να σημαίνει πως γλιστρώ εύκολα στις αποδοκιμασίες συναδέλφων δεδομένου πως στην δημοσιογραφική μου διαδρομή έχω τιμηθεί και από την ψήφο τους ως αντιπρόσωπός τους στο ανώτατο όργανο της ΕΣΗΕΑ το «Μεικτό». Για να μου συμβεί θα έχει προηγηθεί η πολιτική ή η κοινωνική μου οργή έναντι της παραμόρφωσης μιας αδιαπραγμάτευτης αλήθειας. Υπό την έννοια αυτή τη γνώμη μου για τις δήθεν «ψυχαγωγικές» εκπομπές των πρωινών ή μεσημβρινών ξέκωλων --της παραδημοσιογραφικής άποψης επί παντός του επιστητού-- την γνωρίζετε. Θα σταθώ έτσι επιδοκιμαστικά απέναντι σ’ έναν συνάδελφο, τον Νίκο Συρίγο, που διακινδυνεύοντας την επαγγελματική ύπαρξή του, αντιμετώπισε κομψά αλλά αυστηρά τα τηλεοπτικά σούργελα, που μετέδιδαν αυτοπαγιδευόμενα στους βάλτους τους, απομονωμένες τις απόψεις του Γιώργου Νταλάρα, προκειμένου ν’ αποσείσουν την γενική κατακραυγή. Μα ο Γιώργος δεν επετέθη στους εκκολαπτόμενους δημοσιογράφους, αλλά στους επιτελείς τους του «Αίγιου» (το θυμάστε;) και όχι του Αιγαίου Πελάγους!! Πρόκειται για ένα αιμοσταγές υβρίδιο των καθεστωτικών εργαστηρίων, που γέννησε την κοινωνία του απόλυτου ξεπεσμού. Την απελευθέρωση της οποίας οι Τσιτσάνηδες πότισαν με αίμα της ψυχής τους.
...........................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου