Γνωρίζω (και με γνωρίζει) τον Κούγια από αμούστακο δικηγόρο.. Από τοτε που διεκδικούσε ένα δίστηλο στον Τύπο για τροχαίο. Εξαιρετικά φιλόδοξος αλλά ικανότατος που μετέρχετο όλων των μέσων για την αναρρίχησή του. Αμφιλεγόμενο επαγγελματικής ακεραιότητας άτομο κυρίως μετά την ανάληψη της υπεράσπιστης του αστυνομικού δολοφόνου του Γρηγορόπουλου. Όμως ως εδώ και μη παρέκει. Από τη στιγμή της ανάληψης της υπεράσπισης της Πισπιρίγκου ανέδειξε επιχειρήματα που αν μη τι άλλο προκαλούν αμφιβολίες για την ενοχή της. Κάτι που είχα τονίσει συνιστώντας ψυχραιμία από την πρώτη στιγμή της σύλληψής της. Προσοχή. Δεν παίρνω θέση και δεν θα ήθελα να ήμουν ούτε ψύλλος στον κόρφο εκείνων που θα αποφασίσουν την τύχη της κατηγορουμένης. Έχω όμως εξοργιστεί από την δημοσιογραφική κάλυψη της δίκης επειδή η Πισπιρίγκου πουλάει, αφού απευθύνεται στο λαϊκό αίσθημα. Μόνο που τα δικαστήρια ενός --λέμε τώρα -- συντεταγμένου κράτους δεν είναι λαϊκά. Θα πρέπει να στηρίζονται στην ακρίβεια περιγραφής των γεγονότων κάτι που σύμφωνα με τις καταγγελίες του γνωστού δικηγόρου δεν ισχύει.. Κατά συνέπεια: Το κρίμα της αθωότητας ή της ενοχής δεν ξέρω επί ποιας κεφαλής θα πέσει.
.........................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου