Ποτέ δν γλίστρησα στην παγίδα του εορτασμού ενός ονόματος που δεδομένων των συνθηκών απέκρυπτε κοινωνικό εκβιασμό.
Ήμουν ο μοναδικός απόγονος δύο εξόριστων κομμουνιστών —άρα..μιάσματα-- που το σχολείο δεν αποδεχόταν αν δεν είχε βαφτιστεί.
Στο μεταξύ ο τρομοκρατημένος από τους δεξιούς συμμορίτες λαός, απέφευγε ακόμη και δια μιας απλής χειραψίας να έρθει σε επαφή με τους γονείς μου. Βαρύ το έγκλημά τους. Ήθελαν τον λαό στην εξουσία!!
Γόρδιος δεσμός.
Ώσπου αυτός κόπηκε δια της σπάθης του πλησιέστερου στα σύνορα των σχέσεων γνωστού, υπό την προϋπόθεση πως θα μου έδινε το όνομα της αδελφής του στην αρσενική εκδοχή του..
Ευγένιος ..
Και να εγώ που κατ’ έτος υποχρεούμαι να γιορτάζω αυτή την άψυχη κοινωνική φούσκα. Ναι άψυχη. Επειδή τ’ όνομα δεν εξάγεται από κληρωτίδα κι όυτε από τις εμπνεύσεις μεταμοντέρνων εθνομηδενιστών.
Παραπέμπει στην καταγωγή της οικογένειας. Που η ψυχή της πλανάται σε όλη την ιστορική της διαδρομή και που με υποχρέωσε ο μεσαίος μου γιος να την ψάξω (κατά την εισβολή των Αλβανών το 1991) στα Φιλιατρά και στα περιβάλλοντα χωριά, σε κιτρινισμένα κοινοτικά βιβλία.
Για ν’ αποδείξει στο σχολείο το γνήσιο της ιστορικής καταγωγής του.
Πολύ αργότερα ως πανεπιστημιακός συνειδητοποίησε, πως η Ελλάδα όταν πρόκειται να σε πληγώσει, το κάνει παντού στον χώρο και τον χρόνο και ανεξαρτήτως γένους ράτσας ή φυλής. Και το σκυλομετάνοιωσε. Αλλά είχε ήδη πολιτογραφηθεί.
Να γιατί ένα όνομα πρέπει ν αποδίδει την οικογενειακή ψυχή μας. Που περιλαμβάνει αρχές ήθη έθιμα και αξίες. Διαφορετικά θ’ ακολουθούσαμε το παράδειγμα των λαών που αναμένουν την αποκάλυψη του χαρακτήρα για να τον συνδέσουν με το όνομα.
Κι επειδή είμαι κατά βάση αγενής αλλά τ’ όνομα μου επιβάλλει την ψεύτικη Γαλατική ευγένεια, θα ευχαριστήσω απ’ απόψε όλους όσους θα μου ευχηθούν μ’ ένα κορυφαίο τραγούδι του Άσημου στη λίστα των επιλογών μου. Και οι νοώντες νοήτωσαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου