Συναισθηματικό τσουνάμι χθες ο Ζαμπέτας που σ' ένα κομμάτι του απόδοσης φωτιά και λαύρα από την Έφη Κοντού με μέθυσε. Κι εβίβα το εβίβα άρχισα να στροφιλίζομαι ως συνοδός σε θηλυκό τσιφτετέλι ξεχνώντας τις μπάλες των ασθενειών που σέρνω εδώ και επτά χρόνια. Φως φανάρι πως το είχε ανάγκη η ψυχή αλλά το σώμα ζοριζόταν.Χαλάλι μου.. Κατάφερα κι ολοκλήρωσα την παράστασή μου για να πέσω αργά σαν σακί στο κρεβάτι μου.. Σε μια τέτοια στιγμή απογείωσης θέλω να φύγω..Με δυο φιλιά κι ένα τσιγαράκι στην ακρογιαλιά..
....................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου