ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΦΙΛΙΑΣ;

 Η «επίθεση φιλίας» του Τούρκου Προέδρου συνοδεύτηκε από όλα εκείνα στα οποία παραδοσιακά αντιτίθεται η ελληνική διπλωματία, από μια πρόταση για διμερή διαπραγμάτευση εφ’ όλης της ύλης. 

 Για να διερωτάται κανείς ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αυτής της θεατρικής φιλίας όταν η διαχρονικά και από εποχής Ανδρέα Παπανδρέου, που διέταξε την καταδίωξη του τουρκικού στόλου το 1987, το θέμα ήταν ένα και μοναδικό: 

 

 «Η διαχρονική και σταθερή θέση της χώρας μας ότι η υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ είναι το μόνο νομικό θέμα, η μόνη διαφορά που διεκδικούμε να παραπεμφθεί στη Χάγη». 

Κάθε διαπραγμάτευση ή συζήτηση για οτιδήποτε άλλο αποτελεί παραβίαση των κόκκινων γραμμών. 

Άλλο ένα βήμα 

Αξίζει να επισημανθεί το γεγονός ότι και μόνο η θέσπιση ενός Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας δύο χωρών σηματοδοτεί τη διάθεσή τους να ποντάρουν στη συνεργασία και όχι στη σύγκρουση. 

Ωστόσο: 

Με δεδομένο ότι για την Ελλάδα η Τουρκία είναι ο δυνάμει εχθρός και ότι είχε να συγκληθεί από το 2016 το εν λόγω Συμβούλιο, η σημερινή συνεδρίαση είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, όσο χαμηλά κι αν κρατά τον πήχη η κυβέρνηση Μητσοτάκη. 

Την ιδρυτική διακήρυξη του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας είχαν υπογράψει ο Ρ. Τ. Ερντογάν και ο Γιώργος Παπανδρέου το 2010. Δύο φορές συνεδρίασε το Συμβούλιο επί πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά -ο οποίος προφανώς τότε δεν είχε πρόβλημα να μιλά με «πειρατές»- και μια τέταρτη τον Μάρτιο του 2016 στη Σμύρνη, υπό τους τότε πρωθυπουργούς Αλέξη Τσίπρα και Αχμέτ Νταβούτογλου. 

Τότε είχε συζητηθεί και η κατασκευή υπερταχείας σιδηροδρομικής γραμμής Κωνσταντινούπολης-Θεσσαλονίκης-Ηγουμενίτσας. Οκτώ χρόνια αργότερα αυτή η προοπτική δεν υπάρχει, καθώς δεν λειτουργεί πλέον ούτε αργός σιδηρόδρομος στην Ελλάδα 2.0.