Συγκινήθηκα ως το τελευταίο κύτταρό μου.. Από την κατάθεση καρδιάς, όχι μόνον εκείνων των συναδέλφων και φίλων, που μοιραστήκαμε τις ίδιες αγωνίες κατά την δύσβατη διαδρομή της επαγγελματικής επιβίωσης, αλλά και εκείνων που δια ζώσης δεν συστηθήκαμε ποτέ.
Γιατί με διαψεύσατε. Κόντρα στις απαισιόδοξες γνωματεύσεις μου, αποδεικνύεται πως υπάρχουν ακόμη Έλληνες με την ουσιαστική σημασία του όρου. Του Έλληνα που περιγράφουν αριστουργηματικά οι ποιητές μας.
Του φιλόξενου, του αλληλέγγυου, του Έλληνα της αυταπάρνησης, της κοινωνικής γενναιότητας, της στοργής, του ψυχικού μεγαλείου.
Πρόσωπα που δεν βολεύονται παρά μονον στον ήλιο και στο δίκιο. Γιατί οι ανταγωνιστικές (εν αντιθέσει με τις συναγωνιστικές) κοινωνίες τού κτηνώδους καπιταλισμού --«ο θάνατός σου η ζωή μου»-- που βιώνουμε, είναι εξ ορισμού άδικες.
Υποκλίνομαι έτσι εμπρός σε όλους όσους έσταξαν πάνω στην άψυχη οθόνη, στάλες της ψυχής τους για μένα. (Ιδία οι ομοιοπαθείς Αφροδίτη Υψηλάντη και Ρηνιώ Δημοτάκη που το βιώνουν κι αυτές δραματικά..)
Θα τις μετουσιώσω σε σθένος από την δεξαμενή του οποίου θ’ αντλώ δύναμη για τις εφιαλτικές ημέρες των κρίσεων. Όπως η προχθεσινή που χάρις στην ακαριαία επέμβαση της περιθαλπικής ομάδας των γιατρών μου, αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.
Κάθε κύτταρό μου σας ευχαριστεί..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου