ΠΑΝΙ...Ή ΚΟΥΡΕΛΙ;

 

Ανέξοδες κορώνες για τη σημαία από «άμβωνος» του διαδικτύου. Εκατοντάδες λέξεις αφορισμού όλων όσων την έκαψαν.. Ούτε οι της πρώτης μπαρουτοκαπνισμένης εθνικής συνέλευσης των Ελλήνων επινοητές της, δεν θα την υπερασπίζονταν δι αυτού του ζήλου αν ζούσαν. 

 

 

Επειδή κατά τα επαναστατημένα χρόνια, η σημαία δεν ήταν μία και ούτε έφερε τα σημερινά της χρώματα ή χαρακτηριστικά. Κυανούν και λευκό σε επαμειβόμενες ρίγες. 

 Κάποιες είχαν τα χρώματα της Φιλικής Εταιρίας –άσπρο κόκκινο μαύρο που ο αναγεννώμενος Φοίνικας φάνταζε στο κέντρο τους - με τις υπόλοιπες, τα επονομαζόμενα και μπαϊράκια, να φέρουν διάφορα χρώματα και εμβλήματα. Ακόμη και της εκκλησιαστικής ενορίας στην οποία ανήκαν οι εξεγερμένοι. 

Η απόσταση ως τη κυανόλευκη σημερινή διανύθηκε με πολλές μεταμορφώσεις και το ζήτημα που όφειλε ν’ απασχολεί όλους όσους, ως μη όφειλαν, ασχολούνται με θέματα μείζονος σημασίας, όπως η σημαία, δεν είναι το «πανί», αλλά τι συμβολίζει αυτό το «πανί». Μια χώρα; Ένα κράτος; Ένα Έθνος; Μια κάστα; Ή μήπως έναν λαό. 

Το βέβαιο είναι πως αδυνατεί εξ αντικειμένου να τα συμβολίζει όλα μαζί. Που ακούστηκε πως κατά τη σύσταση ενός κράτους εμπεριέχεται καθ’ υποχρέωση ένας ομοιογενής και ομοούσιος λαός.. Και πότε; Κατά τους αιμομικτικούς καιρούς της μεγάλης αναταραχής; Που σηματοδότησε τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για ν’ ακολουθήσει η συνθήκη της Λωζάνης που τώρα δια του .."συμμάχου" Ερντογάν ακυρώνεται; 

Ή σε διαφορετική περίπτωση το Έθνος αντικαθρεφτίζει το κράτος ή τη χώρα; Και δεν αναφέρομαι στη σύγχρονη περίοδο όπου υπό τη πολεμική ταλάντωσή της (ως περιπολίες στη Μέση Ανατολή διαπράττουν οι φρεγάτες μας) προκαλεί κύματα προσφύγων και μεταναστών. 

Αναφέρομαι στις προ της παρουσίας τους περιόδους. 

 Κατά τη δικτατορία που σφετερίστηκε την ελληνική σημαία κατά κόρον. Ποιον τότε εκπροσωπούσε αυτή; Το σύνολο των Ελλήνων ή μια κάστα πραξικοπηματιών που την ανέμιζαν προκλητικά; Για να κρύψουν τι πίσω από τους εθνικιστικούς βερμπαλισμούς; Την ισοπέδωση της δημοκρατίας από τις ερπύστριες; 

Τι ακριβώς συμβόλιζε για εκείνους τους μάρτυρες που είχαν διέλθει των κολαστηρίων του ΕΑΤ-ΕΣΑ ; Τούτο μόνον: Το γκλοπ της φάλαγγας των αιμοσταγών βασανιστών από το οποίο ο Μουστακλής επί παραδείγματι καθηλώθηκε τετραπληγικός στην αναπηρική καρέκλα ως τον θάνατό του. 

Ή τι ακριβώς συμβόλιζε όταν ο αρχιπραξικοπηματίας απέσυρε το 1968 από την Μεγαλόνησο τη ταξιαρχία αποτροπής κάθε αποβατικής διάθεσης ή σκέψης των Τούρκων ιμπεριαλιστών; 

Ποια σημαία υπηρετούσε όταν εγκατέλειπε την Κύπρο γυμνή, άοπλη, έναντι του διαχρονικού εχθρού;

Όμως όχι. Πράγματι δεν έκαψαν ποτέ αυτοί σαν τους μπαχαλάκηδες την Ελληνική σημαία . Αντιθέτως. Χτυπούσαν θεατρικά στρατιωτική προσοχή κατά την έπαρση ή υποστολή της. Την Ελληνίδα μάνα έκαψαν με την αιματηρή τραγωδία της Κύπρου. Αυτή την Αγία πυρπόλησαν.. 

Που είναι έτσι ο ομοιογενής και ομοούσιος λαός να σηκώσει μπαϊράκι κατά των πολιτικών απογόνων τους, που χάρις στο στιγμιαίο έχουν απαλλαγεί των κακουργηματικών ενοχών τους;. 

Γεννάται επομένως το ερώτημα: Όταν αναγορεύουμε έναν πληθυσμό σε λαό τι ακριβώς εννοούμε; Ένα σύνολο ομόγλωσσων ανθρώπων με κοινούς στόχους αξίες και αρχές; 

Υπό ποια έννοια συμβολική ή κυριολεκτική ήταν μεταξύ ημών των εξουσιαζομένων και εκείνων των εξουσιαστών κοινός στόχος η υποταγή μας στο ΔΝΤ και στους Ευρωπαίους τοκογλύφους; 

Υπό ποια λαϊκή αρχή εντέλλονταν να υπογράψουν τη μνημονιακή παράδοσή μας, από το Καστελόριζο ως το Ζάππειο και τη Κουμουνδούρου; 

Σε τι αποσκοπούσαν; Στη σωτηρία της ψυχής μας;Ή μήπως στη σωτηρία της άρχουσας τάξης που κάνει χρήση της σημαίας αλά καρτ και ευκαιριακά;