ΜΠΑΜΠΑ !!!!!!!

 

Κλονίστηκα σεισμικά από τις θύμησες του συναδέλφου Elia Xristea στο σχόλιό του.. Γιατ’ ήταν παρών στον έσχατο αποχαιρετισμό του αντάρτη γονιού μου που θαύμαζα.. 

Μοναχοπαίδι καθώς ήμουν είχε προθυμοποιηθεί να μου συμπαρασταθεί.. 

 

Χάιδευα το κεφάλι του πατέρα μου στις τελευταίες του οδυνηρές ανάσες όπου οι σταγόνες του πόνου έτρεχαν σαν δάκρυα από τα μάτια μου και με την μητέρα μου να με σπρώχνει βίαια εκτός του θαλάμου μιας κλινικής στην Γλυφάδα. 

Εξόρκιζε από τα μάτια μου τη σκηνή του θανάτου. 

Πάντα ήταν υπερπροστατευτική απέναντί μου παρά το ότι ήταν αντάρτισσα που με γαλούχησε στη βάση της μαγκούρας της. 

«Ή θα γίνεις άνθρωπος ή θα σου μετρήσω τα κόκαλα ένα ένα» μου επιτίθετο σε κάθε μου νεανική τσαπατσουλιά και οι σύντροφοί της την επιβεβαίωναν.

 Πώς να τρέμω γιατί θα το έκανε!! Σαν κατσίκι πεταγόταν από τα βράχια στα βουνά της Πελοποννήσου πυροβολώντας Γερμανούς. Δεν κιότευε ποτέ.. 

Όμως άλλο Γερμανός φασίστας κατακτητής κι άλλο ο άντρας της και γονιός μου. Και κυρίως άλλο εγώ. 

Θυμάμαι μια αντίφαση: αυτή την γυναίκα των πανανθρώπινων αξιών να επιχαίρει εκδικητικά όταν ο γιος δύο κομμουνιστικών .... "μιασμάτων" ανερχόταν την σκάλα της δημιουργικής εξέλιξής του, για να παίρνει την εκδίκησή της από τα πλούσια προξενιά που έρχονταν σωρηδόν στο λιλιπούτειο σαλόνι του σπιτιού μας. "Αν ο μικρός πάρει χαμπάρι πως ραδιουργείς στις πλάτες του κάηκες καημένη!! της έλεεγε...

Ανθρώπινο όμως ήταν.. Γιατί από ποιους τα προξενειά; Από αυτούς τους φασίστες που με τον πατέρα μου εξόριστο μας κάρφωσαν τα πορτοπαράθυρα του σπιτιού για να ψοφήσουμε – όπως σα λύκοι κραύγαζαν — ασφυκτιώντας. 

Κι ήμουν μόνον τεσσάρων ετών. Ήταν οι ίδιοι που όταν έμαθαν πως ο γονιός μου δραπέτευσε κολυμπώντας να μας σώσει εξαφανίστηκαν άπαντες από τη γειτονιά. 

Κι όμως ποτέ μα ποτέ δεν επενέβη αυτός των εφιαλτικών μετεμφυλιακών βασανισμών  στις πολιτικές μου επιλογές.. Ποτέ δεν με προσηλύτισε .. 

Μιλούσε ελάχιστα μα το περιέχον από το περιεχόμενο κάθε του φράσης ήταν τόσο πυκνό που η ανάλυσή του απαιτούσε σελίδες.. 

«Είναι οι συνθήκες Ευγένιε που επιβάλλουν τις μεταλλάξεις στις επιλογές μας και όχι η στείρα προσκόλληση σε αδιέξοδα.. Και είναι επίσης αυτές που κοιλοπονούν τις ηγεσίες..» 

Που σήμαινε ότι: Αποτύπωσε, μελέτησε, σχεδίασε και αποφάσισε.. Μόλις σας περιέγραψα κάτι που κατάλαβα πολύ αργότερα. Την διαφορά μεταξύ ανθρώπου και πιθήκου.. Ο δεύτερος δοκιμάζει και ή επιδοκιμάζει ή απορρίπτει και ο πρώτος ελέγχει το αποτέλεσμα και επανέρχεται στο επαναλήψιμο του πειράματος. 

Σ’ ευχαριστώ Λιάκο και που ήσουν τότε κοντά και που μου τον θύμισες.. 43 χρόνια έχω να πω τη λέξη μπαμπά..