Υπήρξα και εξακολουθώ οπαδός της εξωγήινης Μπάρτσα. Με τον λόγο να μην είναι αποκλειστικά ποδοσφαιρικός.. Αλλά πολιτικός. Είναι μια ομάδα λαϊκής βάσης που κάθε οπαδός της είναι και μέλος της και συνεισφέρει εκτός της παρουσίας του και οικονομικά, οπως και διοικητικά, γιατί διατηρεί το δικαίωμα του εκλέγειν στο ΔΣ και εκλέγεσται.
Θυμάμαι όταν είχα προσκληθεί ως δημοσιογράφος σε αγώνα κατά της φασιστοΡεάλ να με καταλαμβάνουν ρίγη συγκίνησης καθώς από τα ηχεία του γηπέδου εκφωνούνταν οι εθνικότητες των θεατών που ήταν παρόντες.
Γιατί ; Επειδή κατά το άκουσμα των τριακοσίων όχι του Λεωνίδα αλλά των νεοελλήνων είχε ξεσηκωθεί όλο το γήπεδο και αλάλαζε χειροκροτώντας.. Ακόμη δεν είχαν καταλάβει πόσο μαλάκες είμαστε..
Σε κάθε περίπτωση υποκλίθηκα στο μεγαλείο του υπερσυμπαντικού Μέσι!! Τι ποδοσφαιρική ευφυΐα διέθετε το άτομο αυτό.. Ποιος δημοσιοσχεσίτης Πελέ φρουφρού Ρονάλντο και παπάρια λαδορήγανη.. Μια ομάδα μόνος του. Έγραφε χορευτικές πιρουέτες μέσα στο γήπεδο. Μόνον ένας Έλληνας θα μπορούσε με αξιώσεις να σταθεί δίπλα του. Ο Χατζηπαναγής.Θεωρώ εαυτόν προνομιούχο που έτυχε να τον απολαύσω..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου