ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ...
Μια σειρά από βολικά, γι’ αυτούς που τελικά επωφελούνται, ψέματα κρύβουν συστηματικά τις άβολες αλήθειες για την κλιματική κρίση. Η δαιμονοποίηση της οποίας υπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες και συμφέροντα.
Η ανάδειξη της κλιματικής κρίσης σαν δικαιολογίας για τις φυσικές καταστροφές και η παρουσίασή της σαν άλλοθι για την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου δεν υπηρετεί ούτε την επιστημονική αλήθεια, ούτε όμως και το δημόσιο συμφέρον. Υπηρετεί, αντίθετα, τα συμφέροντα εκείνα που ανέκαθεν εποφθαλμιούν τα δημόσια αγαθά για ίδια χρήση.
Μύθος 1ος:
Η κλιματική αλλαγή είναι πρωτοφανές φαινόμενο που δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ άλλοτε. Κατ’ αρχήν ο όρος «κλιματική αλλαγή» δεν εξηγεί με επιστημονική ακρίβεια ένα φαινόμενο που άλλοτε πιο έντονα και άλλοτε πιο ήπια, απασχόλησε τον άνθρωπο από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του στη γη. Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του πλανήτη που το κλίμα μεταβάλλεται.
Αυτό που ίσως όμως να συμβαίνει για πρώτη φορά είναι ότι αυτή η αύξηση της θερμοκρασίας που τώρα παρατηρείται, της τάξης του 1 περίπου βαθμού Κελσίου κατά τις τελευταίες δεκαετίες και που ονομάστηκε χαρακτηριστικά «υπερθέρμανση του πλανήτη», συμβαίνει κυρίως εξ αιτίας ανθρωπογενών αιτίων. Γι’ αυτό και εξελίσσεται σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, σε σχέση με τους αιώνες και τις χιλιετηρίδες εντός των οποίων εξελίχθηκαν προηγούμενες κλιματικές μεταβολές.
Μύθος 2ος:
Η κλιματική κρίση είναι μια θεομηνία που προκαλεί έντονα ακραία φαινόμενα που έχουν σαν συνέπεια μεγάλης έκτασης αναπόφευκτες φυσικές καταστροφές. Κύρια αιτία για το σημερινό φαινόμενο της κλιματικής κρίσης είναι η αύξηση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου, ως αποτέλεσμα της έκρηξης της βιομηχανικής, της ενεργειακής και της μεταφορικής δραστηριότητας που στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στην καύση προϊόντων του άνθρακα, (λιγνίτης, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, βενζίνη κλπ). Μια σημαντική παρατήρηση είναι ότι η αύξηση των εκπομπών των αερίων της καύσης δεν θα ήταν τόσο επιζήμια, αν δεν συνοδεύονταν από τεράστιας έκτασης αποψίλωση των δασών, από ερημοποίηση κάποτε εύφορων εκτάσεων και από αστικοποίηση πρώην πράσινων περιοχών, που συμβάλλουν κι αυτές με τη σειρά τους σοβαρά στην επιδείνωση του φαινομένου του θερμοκηπίου και των συνεπειών του.
Είναι μύθος συνεπώς ότι η κλιματική κρίση που βιώνουμε είναι θεομηνία, όπως αφήνεται εντέχνως να εννοηθεί.
Πρόκειται για καθαρά ανθρωπογενές φαινόμενο που οφείλεται στην ένταση της αναπτυξιακής δραστηριότητας τις τελευταίες δεκαετίες. Ειδικά κατά τη διάρκεια της εποχής της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, από το 1990 και μετά, η κλιματική κρίση επιδεινώθηκε, καθώς οι οικονομικές δραστηριότητες εντατικοποιήθηκαν λόγω των πρωτοφανών συνθηκών οικονομικού ανταγωνισμού που το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης προκάλεσε.
Η αντιστροφή συνεπώς της σημερινής κατάστασης δεν είναι ανέφικτη.
Μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την άρση των ανθρωπογενών αιτίων που την προκάλεσαν. Και οπωσδήποτε δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από τη συνέχιση της ίδιας καταστροφικής για το περιβάλλον αναπτυξιακής πορείας των τελευταίων δεκαετιών.
Γι’ αυτό και είναι μύθος που στηρίζεται σε βολικά ψέματα ότι η κλιματική κρίση και οι φυσικές καταστροφές που αυτή προκαλεί δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν, να εμποδιστούν ή να μετριαστούν.
Όπως είναι μύθος και η βολική αντίληψη ότι η περαιτέρω εκμετάλλευση της φύσης στην κατεύθυνση αυτού που ονομάστηκε τεχνοκρατική ανάπτυξη, μέσα από την καταπάτηση των καμένων δασικών εκτάσεων και την ακόμη μεγαλύτερη αστικοποίηση, την επέκταση δηλαδή της τσιμεντοποίησης της γης, αποτελεί φυσική συνέπεια της κλιματικής κρίσης.
Μύθος 3ος:
Είναι αναπόφευκτο στο πλαίσιο της κλιματικής κρίσης τα δάση να καούν και τα οικοσυστήματα να υποβαθμιστούν. Δεν χρειάζεται να εξηγηθεί από ποιους ξεκινά αυτή η… βολική για την περαιτέρω εκμετάλλευση της φύσης αντίληψη, ούτε βέβαια και ποιους εξυπηρετεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου