Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΑΛΟΤΡΟΙΩΤΗ

 Τα ίδια από τα γίδια του αρχοντολογιού. Ο Σκά(ει) ξεφτίλες κόντρα σε κάθε πολιτική και εθνική ηθική μεγαλούργησε ξανά για να μου σπάσει τα νεύρα.. 

Έβγαλε στο τηλεοπτικό μεϊντάνι δυο προ του τάφου σάλιακες της καθεστηκυΐας τάξης για να μας πείσουν επί της εξωφρενικούς αντίφασης: 

Πως ούτε λίγο ούτε πολύ η επανάσταση προέκυψε από εκείνους που την αφόριζαν --όχι τον λαϊκό κλήρο αλλά το ιερατείο-- ή τους άλλους, τους κοτζαμπάσηδες, που πλούτιζαν (ως σήμερα συντρέχει από τους Πάτσηδες των τοκογλύφων) εκ της σκλαβιάς, εισπράττοντας τη μεσιτεία από τον ματωμένο λαό..

Ιδού λακέδες τι έγραφε διαψεύδοντάς σας ο Βελενστιλής τότε, μ' εμένα να το μεταφέρω ξανά από το κρεβάτι του νοσοκομειακού πόνου,  ως τους πρέπει, στη λαϊκή απογευματινή για ν' ανακουφιστώ.."Ρε δεν σας εκτοξεύει στο άπειρο χώνοντάς σας  έναν από τους πυραύλους του ο Πούτιν στον κώλο, γιατ' ήταν και ο λαός του που επίσης μάτωσε για την απελευθέρωσή μας..!!"  

(Η φωτό είναι προ εξαετίας από την Τσαγκαράδα μόλις μου είχε πιστοποιηθεί ο καρκίνος με όσους μ' αγαπούσαν να επιδιώκουν δια της αλλαγής παραστάσεων την αφύπνιση της μαχητικότητάς μου..)

  

 

«Σ’ Ανατολή και Δύση και Νότον και Βοριά 

για την πατρίδα όλοι να ‘χωμεν μία καρδιά 

στην πίστη του καθένας ελεύθερος να ζει 

στη δόξαν του πολέμου να τρέξωμεν μαζί. 

Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί, 

αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή, 

για την Ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί 

πως είμαστ’ αντρειωμένοι παντού να ξακουστεί. 

Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί 

Αράπηδες και άσπροι με μια κοινήν ορμή, 

για την ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί 

Να σφάξουμε τους λύκους που το ζυγόν βαστούν 

και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά τους τυραννούν». 

Αυτά έγραφε τότε ο Ρήγας Φεραίος. Έγραφε κι αυτά: 

«Όταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, 

καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, 

το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, 

να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, 

είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του 

και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του. 

Αν ευρίσκωνται όμως εις τόπον, όπου είναι περισσότεροι τύραννοι, 

οι πλέον ανδρείοι πατριώται και φιλελεύθεροι 

πρέπει να πιάσουν τα περάσματα των δρόμων και τα ύψη των βουνών, 

εν όσω ν’ ανταμωθούν πολλοί, να πληθύνη ο αριθμός των,

 και τότε να αρχίσουν την επιδρομήν κατά των τυράννων (…)».