ΚΑΤΑΜΕΣΗΣ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΥΤΟΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ !! ΤΟ ΤΥΡΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ..
Ακόμη ένα πείραμα, για να διαπιστωθεί πώς θα «λειτουργούσε» η λεγόμενη τετραήμερη εργασία για την καπιταλιστική οικονομία ανακοινώθηκε πρόσφατα, αυτήν τη φορά από τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Πορτογαλίας.
Και σ' αυτήν την περίπτωση, βέβαια, όπως και σε άλλες αντίστοιχες (Βέλγιο, Ισλανδία, Σουηδία παλαιότερα, Μεγάλη Βρετανία, Ισπανία κ.ά.) είναι ολοφάνερο και κοινώς παραδεκτό ότι πρόκειται για ακόμη μια μορφή διευθέτησης και «ευελιξίας» του εργάσιμου χρόνου, καλύτερα προσαρμοσμένου στις ανάγκες μιας επιχείρησης ή μιας κρατικής υπηρεσίας, και μάλιστα χωρίς καν να εξασφαλίζεται μείωση του εβδομαδιαίου εργάσιμου χρόνου!
Καμία κυβέρνηση και καμία επιχείρηση δεν την «έπιασε ο πόνος» οι εργαζόμενοι να δουλεύουν λιγότερο με την ίδια αμοιβή. Αυτό που εξετάζουν στην πραγματικότητα τέτοια πειράματα σε κάθε χώρα - με βάση και τα δικά τους επιχειρήματα - είναι:
Αν ορισμένες ειδικότητες εργαζομένων σε επιχειρήσεις συγκεκριμένων κλάδων, αξιοποιώντας και την τεχνολογική πρόοδο, θα μπορούσαν να «βγάζουν τη δουλειά» σε 4 αντί για 5 μέρες τη βδομάδα, δουλεύοντας πιο εντατικά ως επί το πλείστον τις ίδιες ώρες, ανάλογα με τις ανάγκες μιας επιχείρησης.
Αν η επιχείρηση κερδίζει περισσότερα από αυτό (π.χ. και με μείωση του λειτουργικού κόστους, όπως έξοδα θέρμανσης, ρεύματος κ.ά.) ή με κρατική επιδότηση για εκ περιτροπής εργασία σε περιόδους που μειώνεται η παραγωγή.
Αν η τετραήμερη εργασία θα αποτελούσε κίνητρο για τους εργαζόμενους, ώστε να ανέβει η παραγωγικότητά τους σε βαθμό που να «αξίζει» μια τέτοια διευθέτηση.
Τέτοια πειράματα δεν έχουν καμία σχέση με τη σύγχρονη ανάγκη και αντικειμενική δυνατότητα που υπάρχει σήμερα για καθολική μείωση του χρόνου εργασίας με σημαντική αύξηση των αποδοχών και του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων, για σταθερό, ανθρώπινο ωράριο, ούτε με το αίτημα για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Αυτά και άλλα σύγχρονα εργατικά αιτήματα συγκρούονται με τους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας, την παραγωγή με σκοπό το κέρδος που βασίζεται στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, στη μείωση του μισθολογικού και μη εργασιακού «κόστους», στην ανταγωνιστικότητα. Στον αντίποδα, τέτοια πειράματα εντάσσονται ακριβώς σε αυτές τις «ανάγκες» των επιχειρηματικών ομίλων, με δεδομένο πάντα ότι οι εργαζόμενοι θα μένουν αποκλεισμένοι από τον τεράστιο πλούτο που παράγουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου